روايات اسلامى شرح داده شده است.

2- حدّ سرقت‌

در آيه 38 سوره‌ «مائده» مى‌خوانيم: وَالسّارِقُ وَالسّارِقَةُ فَاقْطَعُوا ايْدِيَهُما جَزاءً بِما كَسَبا نَكالًا مِنَ اللَّهَ وَ اللَّهِ عَزيزٌ حَكيمٌ‌: «دست مرد دزد و زن دزد را، به كيفر عملى كه انجام داده‌اند، به عنوان مجازات الهى قطع كنيد؛ و خداوند توانا و حكيم است».

در اين مورد نيز شرايط و خصوصيّاتى درباره قطع دست سارق و همچنين استثناهايى وجود دارد كه همگى در سنّت و روايات اسلامى آمده است، و مى‌دانيم معمول قرآن اين است كه اصول مسائل را بازگو مى‌كند و شرح آن را به سنّت واگذار مى‌نمايد.

3- حدّ قذف‌

در مورد مجازات كسانى كه عمل منافى عفّت را به افراد پاكدامن نسبت مى‌دهند؛ در آيه 4 سوره‌ «نور» چنين مى‌خوانيم: وَالَّذينَ يَرْمُونَ الُمحصَناتِ ثُمَّ لَمْ يَأتُوا بِارْبَعَةِ شُهَداءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمانِينَ جَلْدَةً وَلا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَةً ابَدَاً وَ اولئِكَ هُمُ الْفاسِقُون‌: «كسانى كه زنان پاكدامن را (به زنا) متّهم مى‌كنند، سپس چهار شاهد (بر مدّعاى خود) نمى‌آورند، آنها را هشتاد تازيانه بزنيد، و شهادتشان را هرگز نپذيرد؛ و آنها همان فاسقان اند»!

اين شدّت عمل و مجازات هاى سه گانه كه براى قذف كنندگان- آنها كه نسبت عمل منافى عفّت به افراد پاكدامن مى‌دهند- ذكر شده، به منظور پاك سازى محيط اجتماع و حفظ احترام و كرامت انسان ها و جلوگيرى از اشاعه فحشاء و گسترش فساد بوده، و شرايط، ويژگى ها و استثنائات آن نيز در روايات اسلامى آمده است.

4- حدّ محارب‌