* «سپس بعد از او (بعد از نوح) رسولانى به سوى قومشان فرستاديم، و با دلايل
روشن به سراغ آنها آمدند، ولى آنان به چيزى كه پيش از آن تكذيب كرده بودند ايمان
نياوردند، اين چنين بر دلهاى تجاوزكاران مهر مىنهيم».
تفسير و نتيجه:
در سوره يونس قبل از اين آيه سرگذشت «نوح» را بيان مىكند كه در ميان قوم خود
به امر هدايت و انذار برخاست، ولى آنها به تكذيب او پرداختند، اما خداوند آن قوم
سركش را با طوفان هلاك كرد، و مؤمنانى را كه همراهش بودند به وسيله كشتى نجات داد
و وارثان روى زمين قرار داد.
سپس مىافزايد: بعد از نوح رسولانى را به سوى اقوامشان فرستاديم هر رسولى به
سوى قوم خود آمد و دلايل روشن از معجزات و دلايل منطقى و آيينى كه محتوايش بر
حقانيتش شهادت مىداد براى آنها آوردند، ولى آنها سر تسليم فرود نياوردند، و
همچنان بر تكذيبى كه از قبل داشتند پافشارى كردند.
در پايان آيه كه شاهد سخن ماست مىفرمايد: «اين گونه بر دلهاى تجاوزكاران مهر
مىنهيم؛ كَذلِكَ نَطْبَعُ عَلى قُلُوبِ
الْمُعْتَدِيْنَ» اشاره به اينكه تجاوزگرى و اعتدا حجابى بر دل
مىافكند و مهرى بر قلب مىنهد كه انسان هر قدر آيات الهى را
[1]. جمله «وَ هُوَ عَليْهِمْ عَمَى» را بعضى از
مفسّران چنين معنا كردهاند كه «قرآن سبب نابينايى اين گروه مىشود در حالى كه هم
ابن منظور در لسان العرب و هم راغب در مفردات تصريح كردهاند كه جمله عَمى عَليه
به معناى اشْتَبَهَ عَلَيْهِ حَتّى صارَ كَالأَعْمَى است يعنى مطلب چنان بر او
مشتبه شد كه گويى نابيناست (دقت كنيد).