انكار ندارد.

خلاصه اين كه: شطرنج يك نوع قمار است و از آغاز به همين عنوان اختراع گرديده، منتها قمارها دو نوعند، گاهى نيازمند به تفكّر نيستند و تنها از تصادف در آنها استفاده مى‌شود در حالى كه در بعضى ديگر فكر لازم است كه شطرنج يكى از آنهاست.

اسناد و مدارك اسلامى درباره حرمت بازى شطرنج، جاى شكّ و ترديد در حرمت آن باقى نمى‌گذارد، ولى عدّه‌اى از مردم هستند كه تا از آن طرف ديوار (غرب) مطلبى نشنوند به دلشان نمى‌نشيند، لذا اخيراً در نوشته‌هاى يكى از فضلاى معاصر، مطلبى در اين باره ديديم كه لازم مى‌دانيم در اين‌جا بياوريم شايد از شيوع اين بازى كه متأسّفانه در گوشه و كنار اين كشور به چشم مى‌خورد و به عنوان اين كه بازى شطرنج نيروى فكرى را افزايش مى‌دهد ترويج مى‌شود، جلوگيرى گردد.

اين مطلب از كارشناس معروف شطرنج جهان «شانتال شوده دوسيلان» فرانسوى است كه درباره وى گفته شده است: «كسى جز شانتال نمى‌تواند عنوان قهرمانى شطرنج جهان را به دست آورد» و مطبوعات جهان مخصوصاً مطبوعات ورزشى شوروى، قدرت او را ستوده و برترى او را بر ساير حريفان ستايش كردند.

اين‌كه مطلب را از نوشته خود او بخوانيد: «همين قدر كافى است براى اثبات اين كه شطرنج ورزشى است بسيار خسته كننده، كه پس از انتهاى حركت چهلم، اگر نتيجه به دست نيامد بازى به تعويق مى‌افتد چنان كه در «ريك ياويك» اتفاق افتاد و حساب كرده‌اند جمع تركيبات احتمالى در چهار حركت اوّل 584000 318976 و در ده حركت اوّل 0000000 00000 100544000 18829 1695 مى‌باشد» وى سپس به قهرمانان شطرنج كه ممكن است استعدادشان در هر مورد ديگر از حدّ متوسط پايين‌تر باشد اشاره كرده، مى‌گويد: «مى‌خواستم همين را بگويم كه خطر