توحيد افعالى و آثار اعتقاد به آن‌

8

عَن ابنِ عَبّاسٍ قالَ قالَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله: مَن انقَطَعَ الى اللّهِ كَفاهُ كُلَّ مَؤونَةٍ وَمَن انقَطَعَ الى الدُّنيا وَكَلَهُ اللّهُ الَيها. وَ مَن حاوَلَ امراً بِمَعصِيَةِ اللّهِ كانَ ابعَدَ لَهُ مِمّا رَجا وَ اقرَبَ مِمّا اتَّقى‌ وَ مَن طَلَبَ مَحامِدَ النّاسِ بِمَعاصي اللّهِ عادَ حامِدُهُ مِنهُم ذامّاً وَ مَن ارَضَى النّاسَ بِسَخَطِ اللّهِ وَكَلَهُ اللّهُ الَيهِم وَ مَن ارَضَى اللّهَ بِسَخَطِ النّاسِ كَفاهُ اللّهُ شَرَّهُم وَ مَن احسَنَ ما بَينَهُ وَ بَينَ اللّهِ كَفاهُ اللّهُ ما بَينَهُ و بَينَ النّاسِ و مَن احسَنَ سَريرَتَهُ اصلَحَ اللّهُ عَلانِيَتَهُ وَ مَن عَمِلَ لِآخِرَتِهِ كَفَى اللّهُ امرَ دُنياهُ.

از ابن عبّاس روايت شده كه پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: كسى كه (از همه بريد و) به خدا رو آورد، خداوند تمام مشكلاتش را حل مى‌كند و كسى كه (خدا را رها كند) و به دنيا رو آورد، خداوند وى را به همان دنيا وامى‌گذارد. و كسى كه بخواهد با معصيت خداوند به هدف‌هايش نايل شود به هدفش نمى‌رسد و گرفتار مشكلاتى مى‌شود كه از آن پرهيز مى‌كرد. كسى كه با ارتكاب گناه ستايش مردمان را بجويد ستايشگرانش به ملامتگران او تبديل مى‌شوند. هر كه رضايت مردم را بر خشم الهى مقدّم بدارد، خداوند او را به همان مردم وامى‌گذارد و (بر عكس) هر كه خشنودى الهى را بر خشم مردم مقدّم بدارد خداوند شرّ مردم را از او بازمى‌دارد. و هر كه رابطه بين خود و خدا را درست كند خدا (نيز مشكلات) رابطه او را با مردم حل مى‌كند و هر كه باطنش را نيكو گردانَد خداوند ظاهرش را اصلاح مى‌گردانَد. و هر كه براى آخرت بكوشد خدا كار دنياى او را درست مى‌كند.

بحارالانوار، ج 77، ص 178