ب) اثر گناه در زندگى:

انسان مَدَنىُ‌الطّبع است و اعتماد متقابل مهم‌ترين سرمايه چنين زندگى‌هايى است. حال اگر انسان دروغ بگويد، اين دروغ اعتماد را از بين مى‌برد به‌گونه‌اى كه انسان‌ها به يكديگر اعتماد نمى‌كنند و هر كسى مواقب است كه ديگرى سر او كلاه نگذارد. ازاين‌رو با دروغ و ارتكاب گناه، رفته‌رفته زندگى اجتماعى به زندگى انفرادى مبدّل مى‌شود و روح تعاون و همكارى از بين مى‌رود.

ج) اثر اخروى گناه:

اگر باور كنيم كه گناه نابود نمى‌شود و همراه انسان است، مثلًا دروغى كه در چند سال پيش از انسان صادر شده هنوز وجود دارد و حتّى در عوالم بعدى قدم به قدم و سايه به سايه همراه اوست، چنانكه قرآن مجيد در آيه 40 سوره نبأ مى‌فرمايد: «يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ» همه اعمال انسان در مقابلش مجسّم مى‌شود و آنها را مى‌بيند، ديگر گناه نمى‌كند.