كسانى كه از ترس گناه خود مى‌گريند و روز قيامت در بهشت خنده و شادى فراوان دارند». [1] قطب رواندى نقل كرده كه خداوند به داوود عليه السلام فرمود:

«ادعُني بِهذَا الإسمِ يا حَبيبَ البَكّائينَ‌

؛ مرا با اين نام: اى دوست گريه‌كنندگان بخوان». [2]

[1]. بحار الانوار، ج 76، ص 59.

[2]. مستدرك الوسائل، ج 2، ص 293.