اللّهِ وَعَينٌ باتَت ساهِرَةً في سَبيلِ اللّهِ‌

؛ همه چشم‌ها روز قيامت گريان است، مگر سه چشم: چشمى كه از ترس خدا گريسته و چشمى كه از محرّمات خدا پوشيده شده و چشمى كه در راه خدا شب را به بيدارى به‌سر برده است». [1] در حديثى على عليه السلام فرمود:

«بِالبُكاءِ مِن خَشيَةِ اللّهِ يُطفِئُ بِحاراً مِن غَضَبِ اللّهِ‌

؛ گريه از ترس خدا، درياهايى از خشم خدا را خاموش مى‌كند». [2] در روايتى امام حسين عليه السلام فرمود:

«ما دَخَلتُ عَلى‌ أبي قَطُّ الّا وَجَدتُهُ باكِياً

؛ هيچ‌گاه بر پدرم وارد نشدم مگر اينكه او را گريان ديدم». [3] در حديثى از امام على عليه السلام مى‌خوانيم كه فرمود:

«بالبُكاءِ مِن خَشيَةِ اللّهِ تُمَحَّصَ الذُّنوبُ‌

؛ با گريه از ترس خدا، گناهان پاك مى‌شوند». [4] در حديثى رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:

«مَن بَكى‌ مِن ذَنبٍ غُفِرَ لَهُ وَ مَن بَكى‌ مِن خَوفِ النّارِ أعاذَهُ اللّهُ مِنها وَ مَن بَكى‌ شَوقاً الى الجَنَّةِ أسكَنَهُ اللّهُ فيها وَكَتَبَ لَهُ أماناً مِنَ الفَزَعِ الأكبَرِ وَمَن بَكى‌ مِن خَشيَةِ اللّهِ حَشَرَهُ اللّهُ مَعَ النَّبيّينَ وَالصّدّيقينَ وَالشُّهَداءِ وَالصّالِحينَ وَحَسُنَ اولئِكَ رَفيقاً

؛ هركس بر گناهى گريه كند آمرزيده شود و هر كه از ترس آتش بگريد خداوند از آتش به او پناه دهد و هر كه از شوق بهشت گريه كند خداوند او را در بهشت جاى دهد و امانى از ترس بزرگ براى او مى‌نويسد و هر كس از ترس خدا بگريد خداوند او را با پيامبران و راستگويان و شهدا و نيكوكاران كه نيكو رفيقانى‌اند، محشور مى‌كند». [5] در حديثى امام صادق عليه السلام فرمود:

«كَم مِمَّن اكثَرَ ضِحكَهُ لاعِباً يَكثُرُ يَومَ القِيامَةِ بُكاؤهُ وَكَم مِمَّن أكثَرَ بُكاءَهُ عَلى‌ ذَنبِهِ خائِفاً يَكثُرُ يَومَ القِيامَةِ في الجَنَّةِ سُرورُهُ وَضِحكُهُ‌

؛ بسا كسانى كه زياد مى‌خندند و بازيگرند و روز قيامت گريه فراوان مى‌كنند و بسا

[1]. بحارالانوار، ج 93، ص 329.

[2]. ارشاد القلوب، ج 1، ص 96.

[3]. مستدرك الوسائل، ج 2، ص 295.

[4]. غرر الحكم، ج 338.

[5]. مستدرك الوسائل، ج 2، ص 295.