اهميت آيات فوق‌

در احاديث و روايات اهميت بسزائى به اين آيات داده شده است:

«عطاء بن ابى رياح» گويد: روزى نزد عايشه رفتم از او پرسيدم، شگفت انگيزترين چيزى كه در عمرت از پيامبر اسلام (صلى الله عليه وآله) ديدى چه بود؟ او گفت: كار پيامبر (صلى الله عليه وآله) همه شگفت‌انگيز بود، ولى از همه عجيب‌تر اين كه شبى از شبها كه پيامبر (صلى الله عليه وآله) در منزل من بود به استراحت پرداخت، هنوز آرام نگرفته بود كه از جا برخاست و لباس پوشيد و وضو گرفت و به نماز ايستاد، و آن قدر در حال نماز و در جذبه خاص الهى اشك ريخت، كه جلو لباسش از اشك چشمش تر شد، سپس سر به سجده نهاد، و چندان گريست كه زمين از اشك چشمش‌تر شد، و همچنان تا طلوع صبح منقلب و گريان بود، هنگامى كه «بلال» او را به نماز صبح خواند، پيامبر (صلى الله عليه وآله) را گريان ديد، عرض كرد چرا چنين گريانيد؟! شما كه مشمول لطف خدا هستيد؟ فرمود:

«افَلا اكُونُ لِلّهِ عَبْداً شَكوراً ...»:

«آيا نبايد بنده شكرگزار خدا باشم؟» چرا نگريم خداوند در شبى كه گذشت آيات تكان دهنده‌اى بر من نازل كرده است، و سپس شروع به خواندن پنج آيه فوق كرد.

و در پايان فرمود:

«وِيْلٌ لِمَنْ قَرأها و لم يتفَكّر فيها»:

«واى به حال آن كسى كه آنها را بخواند ولى در آنها نينديشد». [1] جمله اخير كه افراد را با تأكيد فراوان به تفكر هنگام تلاوت اين آيات امر مى‌كند، در روايات متعددى به عبارات گوناگون نقل شده است.

از امام على (عليه السلام) نيز نقل شده كه پيامبر خدا (صلى الله عليه وآله) هرگاه براى نماز شب برمى‌خاست، نخست مسواك زده و سپس نظر به آسمان مى‌افكند و اين آيات را زمزمه مى‌كرد، [2] و

[1]. تفسير ابوالفتوح رازى، ذيل همين آيات.

[2]. تفسير نور الثقلين و مجمع البيان ..