سبز و ديباى ضخيم پوشيده و دستبندهائى از نقره به دست داشته و خدا از آنها قدردانى مى‌كند.

اين مقام به قدرى بلندمرتبه است، كه صاحبان عقل و خرد بر آنها غبطه خورند، و از خدا جايگاه آنها را مى‌طلبند.

در سوره آل‌عمران مى‌فرمايد: (إِنَّ فِي خَلْقِ السَّماوَاتِ وَالْارْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَايَات لِّاولِى الْالْبَابِ* الَّذِينَ يَذْكُرُونَ اللهَ قِيَاماً وَقُعُوداً وَعَلَى جُنُوبِهِمْ وَيَتَفَكَّرُونَ فِى خَلْقِ السَّماوَاتِ وَالْارْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَذَا بَاطِلا سُبْحَانَكَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ- رَبَّنَا إِنَّكَ مَنْ تُدْخِلِ النَّارَ فَقَدْ أَخْزَيْتَهُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصَار-

رَّبَّنَا إِنَّنَا سَمِعْنَا مُنَادِياً يُنَادِى لِلْإِيمَانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّكُمْ فَآمَنَّا رَبَّنَا فَاغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا وَكَفِّرْ عَنَّا سَيِّئَاتِنَا وَتَوَفَّنَا مَعَ الْابْرَارِ* رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدْتَّنَا عَلَى رُسُلِكَ وَلَا تُخْزِنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّكَ لَا تُخْلِفُ الْمِيعَادَ): «همانا در آفرينش آسمانها و زمين و رفت و آمد شب و روز، نشانه‌هاى (روشنى) براى صاحبان خرد و عقل است* همانها كه خدا را در حال ايستادن و نشستن و آنگاه كه به پهلو خوابيده‌اند ياد مى‌كنند (انسان معمولا از اين سه حالت خالى نيست، يعنى در همه حال ياد خدا مى‌كنند): و در اسرار آفرينش آسمانها و زمين مى‌انديشند (و مى‌گويند)، بارالها اين را بيهوده نيافريده‌اى، منزّهى تو، ما را از عذاب آتش نگاه دارد* پروردگارا هر كه را تو (به خاطر اعمالش) به آتش افكنى، او را خوار و رسوا ساخته‌اى و اين چنين افراد ستمگر، ياورى ندارند* پروردگارا ما صداى منادى توحيد را شنيديم كه دعوت مى‌كرد به پروردگار خود ايمان بياوريد و ما ايمان آورديم، (اكنون كه چنين است) پروردگارا گناهان ما را ببخش و ما را با نيكان (و در مسير آنها) بميرآن پروردگارا آنچه را كه به وسيله پيامبران، ما را وعده فرمودى به ما مرحمت كن و ما را در روز رستاخيز رسوا مگردان، زيرا تو هيچگاه از وعده خود تخلف نمى‌كنى». [1]

[1]. سوره آل‌عمران، آيه 191 تا 195 ..