تورات به جهاتى محرّف است و قائل به شجره خلد ابن جذعان است، و اين نيز قول باطلى است، براى اينكه اولا مأخوذ از قول شيطان است كه گفت: (هَلْ أَدُلُّكَ عَلَى شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَمُلْك لَّا يَبْلَى‌ [1] و ثانياً اگر شجره خلد بود، بايد آدم و حوّا در بهشت جاودان باشند نه اينكه خارج شوند؛ و اخبار در اين باره مختلف است و در بعضى اخبار دارد كه همه اينها حق است زيرا درخت بهشتى شامل همه انواع خوراكيها هست، [2] و آنچه به نظر اقرب است، اين كه شجره از چيزهائى بوده كه خوردن آن با ماندن در بهشت مناسبتى نداشته، و بعيد نيست كه همان حنطه (گندم) بوده است». [3]

نكاتى در مورد علم و جهل‌

با توجه به خطاهاى‌ «اعلموا» در قرآن درمى‌يابيم كه قرآن با اين خطاب، مسائل مربوط به عقائد و اعمال و برنامه زندگى را متذكر شده است؛ علاوه بر اين طلب علم را در هر حال بر زن و مرد مسلمان واجب كرده است؛ در كلمات پيامبر (صلى الله عليه وآله) است‌ «طَلَبُ العِلمِ فَريضَةٌ عَلى كُل مُسْلم وَ مُسْلمة» [4] در كلمات امام صادق (عليه السلام)، نيز آمده‌ «طلَبُ العِلم فِريضة على كل حال». [5])

براى آگاهى از توجه اسلام به علم و ارج نهادن به آن، كافى است به اين حديث بنگريم كه پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) فرمود:

«اغدُ عالماً او مُتَعَلّما او مستمِعاً او مُحِبّا و لا تكن الخامس»:

«يا دانشمند باش يا دانشجو يا شنوا از دانشمندان و يا دوستدار آنان، و هرگز نفر پنجمى نباش كه هلاك خواهى شد!» [6] «علم و دانش آنقدر شرافت دارد

[1]. سوره طه، آيه 120.

[2]. از عيون از حضرت رضا (عليه السلام) نيز نقل شده است.

[3]. تفسير اطيب البيان، جلد 1، صفحه 517.

[4]. بحارالانوار، جلد 1، صفحه 117.

[5]. بحارالانوار، جلد 2، صفحه 172.

[6]. محجة البيضاء، جلد 1، صفحه 22 ..