نام کتاب : اخلاق اسلامى در نهج البلاغه( خطبه متقين) نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 2 صفحه : 25
تو نمىدانى
آن گردنه چيست؟ آزاد كردن برده است، يا اطعام كردن در روز گرسنگى، يتيمى از
خويشاوندان يا مستمندى به خاك افتاده را». [1]
خداوند سه
عضو مهم براى شناخت و معرفت را نام برده، و سپس به نعمت باطنى و وجدان و فطرات
اشاره كرده كه به سبب آن از درون جان، خوبيها و بديها را درك مىكنيم، و وجدان
انسان گواه است كه: «هديناه النجدين».
از اين گردنه
انسان با اين وسائل نگذشت، چه ميدانى منظور از گردنه «صعف العبور» چيست فكّ رقبه و
آزاد ساختن گردنها از طوقهاست اين هدف انبياء (عليهم السلام) و اولياء الهى بوده
است، رهائى از اين اسارتها و گردنهها در دنيا، رهائى از گردنه آخرت را به دنبال
دارد.
در حديثى از
پيامبر گرامى (صلى الله عليه وآله) آمده
: «انَّ
امامَكم عَقَبَة كَؤداً لا يَجوزها المُثَقَّلُون و انَا اريدُ انْ اخَفَّفَ عنكم
تلك العَقَبَة»:
«پيش روى شما گردنه صعب العبورى است كه افراد
سنگين بار از آن نمىگذرند، و من مىخواهم بار شما را براى عبور از اين گردنه سبك
كنم». [2]
آيا اين فكّ
رقبه در آيه فقط اشاره به بردگى است؟ ظاهر آيه چنانكه مفسّرين گفتهاند، چنين است
و جا دارد بگويم، چقدر بر ضد اسلام فرياد زدند كه بردگى و بردهدارى را تجويز
كرده، و پيامبر (صلى الله عليه وآله) بردگى را نفى نكرده است، چقدر بىاطلاعى است
اگر كسى كلمات پيامبر (صلى الله عليه وآله) را در ترغيب به آزادى بردهها ننگرد، و
چقدر بىشرمى است كه بنگرد و ساكت باشد، و يا انكار كند، كلمات پيامبر (صلى الله
عليه وآله) و ائمه (عليهم السلام) مملوّ از امر به آزاد كردن برده است، حتى اسلام
براى كفارات، آزادى برده را به عنوان كفاره ذكر كرده است و كسى كه در تاريخ تتبع
كند، بر او پوشيده نمىماند كه پيامبر (صلى الله عليه وآله) از هر فرصتى براى
بردهزدائى و آزادى انسانها استفاده مىكرد كه او براى اين مبعوث شده بود.