رعب‌انگيزى كه بر اثر سحر ساحران به وجود آمده بود اهميتى قائل شده باشد، بلكه بدين جهت بود كه مى‌ترسيد مردم فريب بخورند. [1]

[أَوْجَفْتُم:]

«فَمآ أَوْجَفْتُمْ عَلَيْهِ»

«أَوْجَفْتُم» از مادّه‌ «ايجاف» به معناى‌ «راندن سريع» است كه معمولًا در جنگ‌ها اتفاق مى‌افتد. [2]

[أَوْدِية:]

«مُسْتَقْبِلَ أَوْدِيَتِهِمْ»

«أَوْدِية» جمع‌ «وادى»، به معناى درّه و محل جريان سيلاب‌هاست. [3]

[أُوذِيَ فِي اللَّه:]

«أُوذِيَ فِى اللَّهِ جَعَلَ»

تعبير به‌ «أُوذِيَ فِي اللَّه» به معناى‌ «أُوذِيَ فِي سَبِيْلِ اللَّهِ» است، يعنى آنها در راه خدا و ايمان گاهى مورد آزارِ دشمن قرار مى‌گيرند. [4]

[أُورِثْتُمُوها:]

«أُورِثْتُمُوها بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ»

«أُورِثْتُمُوها» از مادّه‌ «ارث» گرفته شده و «ارث» در اصل به معناى انتقال يافتن مال و ثروتى از كسى به ديگرى است، بدون اين كه قراردادى در ميان آنها باشد. (يعنى از مسير طبيعى، نه خريد و فروش و مانند آن) و اگر به انتقال اموال ميت به بازماندگانش ارث گفته مى‌شود، نيز از همين نظر است. [5]

[أَوْزار:]

«يَحْمِلُونَ أَوْزارَهُمْ»

«أَوْزار» جمع‌ «وِزر» به معناى بار سنگين و نيز به معناى گناه آمده و اين كه به وزير، «وزير» گفته مى‌شود، براى اين است كه مسئوليت سنگينى به دوش مى‌كشد. [6]

[أَوْزِعْنِي:]

«وَ قالَ رَبِّ أَوْزِعْني أَنْ أَشْكُرَ»

«أَوْزِعْنِي» از مادّه‌ «ايزاع» به معناى‌ «الهام»، بازداشتن از انحراف، ايجاد عشق و علاقه و توفيق است، ولى بيشتر مفسران معناى اول را برگزيده‌اند. [7]

[أَوْضَعُوا:]

«لَأَوْضَعُوا خِلالَكُمْ»

«أَوْضَعُوا» از مادّه‌ «ايضاع» به معناى سرعت در حركت است و در اينجا به معناى تسريع در نفوذ ميان سپاه اسلام آمده است. [8]

[أُوقِيِّه:]

«أُوقِيِّه» يك دوازدهم‌ «رِطْل»، معادل هفت‌

[1]. طه، آيه 67 (ج 13، ص 264)

[2]. حشر، آيه 6 (ج 23، ص 512)

[3]. احقاف، آيه 24 (ج 21، ص 371)

[4]. عنكبوت، آيه 10 (ج 16، ص 236)

[5]. اعراف، آيه 43 (ج 6، ص 217)

[6]. انعام، آيه 31 (ج 5، ص 260)؛ نحل، آيه 25 (ج 11، ص 225)

[7]. نمل، آيه 19 (ج 15، ص 462)؛ احقاف، آيه 15 (ج 21، ص 345)

[8]. توبه، آيه 47 (ج 7، ص 512)