خاطر آن است كه‌ اوّلًا: آفرينش نخستين انسان از خاك است. ثانياً: تمام مواد غذايى كه انسان مى‌خورد و به كمك آن رشد و نمو مى‌كند از زمين است؛ يا مستقيماً مانند سبزى‌ها و دانه‌هاى غذايى و ميوه‌ها، و يا به طور غير مستقيم مانند گوشت حيوانات.

ثالثاً: شباهت زيادى در ميان انسان و گياه وجود دارد، و بسيارى از قوانينى كه حاكم بر تغذيه، توليد مثل، رشد و نمو گياهان است بر انسان نيز حكم فرما است. اين تعبير، در مورد انسان بسيار پر معناست و نشان مى‌دهد كه كار خداوند در مسأله هدايت فقط كار يك معلم و استاد نيست؛ بلكه همچون كار يك باغبان است كه بذرهاى گياهان را در محيط مساعد قرار مى‌دهد، تا استعدادهاى نهفته آنها شكوفا گردد. [1]

[أَنْباء:]

«فَسَيَأْتيهِمْ أَنْباء»

«أَنْباء» جمع‌ «نبأ» به معناى خبر مهم است؛ و منظور در اينجا كيفرهاى سختى است كه در اين جهان و جهان ديگر دامن‌گير آنها مى‌شود. گر چه بعضى از مفسران مانند «شيخ طوسى» در «تبيان» اين كيفرها را منحصر به كيفر آخرت دانسته‌اند، ولى غالب مفسران، آن را مطلق و شامل هر دو نوع كيفر مى‌دانند؛ و در واقع چنين است، چرا كه آيه اطلاق دارد و از اين گذشته كفر و انكار بازتاب وسيع و گسترده وحشتناكى در تمام زندگى انسان دارد، چگونه مى‌توان از آن صرف‌نظر كرد؟

و منظور از «أَنْباء» (اخبار) در سوره‌ «قمر» همان خبرهاى امت‌هاى پيشين و اقوامى است كه به عذاب‌هاى گوناگون هلاك شدند؛ و نيز اخبار قيامت، و مجازات ظالمان و كافران كه در قرآن از روى آنها پرده برداشته شده است. [2]

[أَنْبَتَها:]

«وَأَنْبَتَها نَباتاً حَسَناً»

«أَنْبَتَها» از مادّه‌ «انبات» به معناى رويانيدن در مورد پرورش‌ «مريم» عليها السلام‌ اشاره به جنبه‌هاى تكامل معنوى، روحانى و اخلاقى مريم است. [3]

[إنْبَجَسَت:]

«فَانْبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتا»

«انْبَجَسَت» از مادّه‌ «إنبِجاس» به معناى جريان خفيف و ملايم آب است، و يا به معناى بيرون ريختن آب به طور مختصر و كم است. [4]

[1]. حجر، آيه 19 (ج 11، ص 69)؛ نوح، آيه 17 (ج 25، ص 85)

[2]. شعراء، آيه 6 (ج 15، ص 211)؛ قمر، آيه 4 (ج 23، ص 31)

[3]. آل عمران، آيه 37 (ج 2، ص 614)

[4]. بقره، آيه 60 (ج 1، ص 328)؛ اعراف، آيه 160 (ج 6، ص 487)