[يَوْمُ الْجَمْع:]

«تُنْذِرَ يَوْمَ الْجَمْعِ»

در اين كه چرا روز قيامت‌ «يَوْمُ الْجَمْع» ناميده شده، تفسيرهاى متعددى وجود دارد:

گاه گفته‌اند: به خاطر آن است كه ميان ارواح و اجساد جمع مى‌شود. گاه گفته‌اند: از اين نظر است كه بين انسان و عملش جمع خواهد شد. و يا از اين نظر: كه ميان ظالم و مظلوم اجتماع حاصل مى‌شود. ولى ظاهر اين است كه منظور، اجتماع همه خلايق در آن روز بزرگ است از اولين و آخرين. [1]

[يَوْمٍ عَظِيْمٍ:]

«عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ»

گرچه، تعبير به‌ «يَوْمٍ عَظِيْمٍ» غالباً به معناى «روز قيامت» آمده است؛ ولى گاه در آيات قرآن به روزهاى سخت و وحشتناكى كه بر امت‌ها گذشته، نيز اطلاق شده است. و منظور در اينجا نيز، همين معناست؛ چرا كه در دنباله همين آيات مى‌خوانيم: «سرانجام «قوم عاد» در روز سخت و وحشتناكى گرفتار عذاب الهى شدند و بر باد رفتند». [2]

[يوم عقيم:]

«عَذابُ يَوْمٍ عَقيمٍ»

منظور از «يوم عقيم» روز قيامت است و اين‌

[1]. شورى‌، آيه 7 (ج 20، ص 381)

[2]. احقاف، آيه 21 (ج 21، ص 369)