الزبانية» در تمام اين موارد در رسم الخط امروز «واو» ذكر مى‌شود ولى در قرآن‌ها غالباً حذف مى‌گردد. [1]

[يَمْحَق:]

«يَمْحَقَ الْكَافِرينَ»

«يَمْحَق» از مادّه‌ «محق» (بر وزن مرد) به معناى كم شدن تدريجى چيزى است و به همين مناسبت شب پايان ماه را (محاق) مى‌گويند؛ زيرا روشنى ماه كم‌كم كاسته شده و از بين مى‌رود

در حقيقت همان طور كه ماه با آن جلوه‌گرى و فريبندگى مخصوص خود، تدريجاً كم نور شده و در محاق فرو مى‌رود همچنين شكوه و عظمت كفر و شرك و حاميان آنها با تصفيه و پاك شدن مسلمانان به زوال و نيستى مى‌گرايد. [2]

[يَمُدُّونَهُمْ:]

«يَمُدُّونَهُمْ فِى الغَيِّ»

«يَمُدُّونَهُمْ» از مادّه‌ «امداد» به معناى كمك دادن وادامه دادن وافزودن است، يعنى پيوسته آنها را به اين راه مى‌كشانند وپيش مى‌روند. [3]

[يَمُدُّهُ:]

«يَمُدُّهُ مِن بَعْدِهِ»

«يَمُدُّهُ» از مادّه‌ «مداد» به معناى مركب يا مادّه رنگينى است كه با آن مى‌نويسند، و در اصل از «مدّ» به معناى كشش گرفته شده؛ زيرا خطوط به وسيله كشش قلم بر صفحه كاغذ پيدا مى‌شود.

بعضى از مفسران، معناى ديگرى نيز براى آن نقل كرده‌اند و آن «روغنى» است كه در چراغ مى‌ريزند و سبب روشنايى چراغ است، و هر دو معنا در واقع به يك ريشه باز مى‌گردد. [4]

[يَمْسَسْكَ:]

«وَإِنْ يَمْسَسْكَ اللَّهُ»

«يَمْسَسْكَ» در مورد «خير» و «شرّ» كه از مادّه‌ «مسّ» گرفته شده، اشاره به اين است كه: حتى كوچك‌ترين خير و شرّى بدون اراده و قدرت او ممكن نيست. [5]

[يُمَسِّكُون:]

«يُمَسِّكُونَ بِالْكِتابِ»

تعبير به‌ «يُمَسِّكُون» از مادّه‌ «تَمسيك- مَسْك» كه به معناى تمسك جستن است، نكته جالبى را در بر دارد؛ زيرا تمسك به معناى گرفتن و چسبيدن به چيزى براى حفظ و نگهدارى آن مى‌باشد، و اين صورت حسّى آن است، و صورت معنوى آن اين است كه: انسان با كمال جديت پايبند به عقيده و برنامه‌اى باشد و در حفظ و حراست آن بكوشد، تمسّك به كتاب الهى اين نيست كه انسان صفحات قرآن و تورات‌

[1]. شورى‌، آيه 24 (ج 20، ص 451)

[2]. آل عمران، آيه 141 (ج 3، ص 148)

[3]. اعراف، آيه 202 (ج 7، ص 87)

[4]. لقمان، آيه 27 (ج 17، ص 87)

[5]. انعام، آيه 17 (ج 5، ص 223)