[يُقْذَفُون:]

«يُقْذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٍ»

«يُقْذَفُون» از مادّه‌ «قذف» به معناى پرتاب كردن و تير انداختن به مكان دور است، و منظور در اينجا طرد «شياطين» به وسيله «شهب» مى‌باشد، و اين نشان مى‌دهد كه خداوند حتى به آنها اجازه نمى‌دهد به قلمرو «ملأِ اعلى‌» نزديك شوند. [1]

[يَقُصُّ:]

«لِلَّهِ يَقُصُّ الْحَقَّ»

«يَقُصُّ» از مادّه‌ «قَصّ» در لغت به معناى‌ «قطع كردن» و بريدن چيزى است و اين كه در آيه فوق مى‌خوانيم: يَقُصُّ الْحَقَّ: «خداوند حق را مى‌برد» يعنى كاملًا آن را از باطل جدا و تفكيك مى‌نمايد؛ بنابراين، جمله بعد: وَ هُوَ خَيْرُ الْفاصِلِيْنَ: «او بهترين جداكنندگان است» تأكيد براى اين موضوع محسوب مى‌شود.

بايد توجّه داشت جمله‌ «يَقُصُّ» ازمادّه‌ «قِصّه» به معناى بيان سرگذشت و داستان نيست آن چنان‌كه بعضى از مفسران پنداشته‌اند. [2]

[يَقْطِين:]

«شَجَرَةً مِّن يَقْطِينٍ»

«يَقْطِين» از مادّه‌ «قُطْن» به طورى كه بسيارى‌

[1]. صافات، آيه 8 (ج 19، ص 30)

[2]. انعام، آيه 57 (ج 5، ص 332)