معناى آتش افروختن، دخول در آتش، سوختن و برشته شدن با آتش كباب كردن، و تحمل درد و رنج آن، آمده است، و به حكم اين كه فعل مضارع است، دلالت بر استمرار و ملازمت دارد. [1]

[يَصْلَوْنَها:]

«جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَها»

گويا جمله‌ «يَصْلَوْنَها» (در جهنم وارد مى‌شوند و به آتش آن مى‌سوزند) از مادّه‌ «صَلْى» براى بيان اين است كه: كسى گمان نكند تنها جهنم را از فاصله دور مى‌بينند و يا در كنار آن، قرار مى‌گيرند، نه، به درون آن وارد مى‌شوند، و نيز كسى توهم نكند كه آنها به آتش دوزخ، عادت مى‌كنند و انس مى‌گيرند، نه، پيوسته با آن مى‌سوزند. [2]

[يَصْلى‌:]

«يَصْلاها مَذْمُوماً»

«يَصْلى‌» از مادّه‌ «صلى» به معناى آتش افروختن و به آتش سوختن است و منظور در اينجا همان معناى دوم مى‌باشد. [3]

[يُصَلِّى:]

«الَّذي يُصَلِّي عَلَيْكُمْ»

«يُصَلِّى» از مادّه‌ «صَلاة» در اينجا به معناى توجّه و عنايت مخصوص است، اين عنايت در مورد خداوند، همان نزول رحمت است، و در مورد فرشتگان استغفار و تقاضاى رحمت مى‌باشد. [4]

[يُصْهَرُ:]

«يُصْهَرُ بِهِ مَا في‌ بُطُونِهِمْ»

«يُصْهَرُ» از مادّه‌ «صَهر» (بر وزن قهر) به معناى آب كردن‌ «پيه» است، و «صِهر» (بر وزن فكر) به معناى داماد. [5]

[يُضاعِفُ:]

«يُضاعِفُ لِمَنْ يَشآءُ»

«يُضاعِفُ» از مادّه‌ «ضِعف» (بر وزن شعر) به معناى دو يا چند برابر است، و با توجّه به آنچه در بالا اشاره شد كه دانه‌هايى پيدا مى‌شود كه چند هزار دانه محصول مى‌دهد، اين تعبير نيز يك تشبيه واقعى است. [6]

[يُضاعِفْهُ:]

«يُضاعِفْهُ لَكُمْ»

«يُضاعِفْهُ» از مادّه‌ «ضِعف» (بر وزن شعر) چنان كه قبلًا هم گفته‌ايم، تنها به معناى دو برابر نيست، بلكه چندين برابر را نيز شامل مى‌شود، كه در مورد «انفاق» تا هفتصد برابر، و بيش از آن، در قرآن آمده است! [7]

[1]. ابراهيم، آيه 29 (ج 10، ص 394)؛ انفطار، آيه 15 (ج 26، ص 244)

[2]. ص، آيه 56 (ج 19، ص 339)

[3]. اسراء، آيه 18 (ج 12، ص 80)

[4]. احزاب، آيه 43 (ج 17، ص 379)

[5]. حجّ، آيه 20 (ج 14، ص 68)

[6]. بقره، آيه 261 (ج 2، ص 369)

[7]. تغابن، آيه 17 (ج 24، ص 223)