نام کتاب : لغات در تفسير نمونه نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 648
چاه مىكشند و از اعماق زمين استخراج مىگردد، و به همين جهت استفاده كردن هر
حقيقتى از دلائل و شواهد مختلف و استخراج آن از مدارك موجود، «استنباط» ناميده مىشود، خواه در مسائل فقهى باشد يا در
مسائل فلسفى، سياسى و علمى. [1]
[يَسْجُدان:]
«وَ الشَّجَرُ
يَسْجُدانِ»
تعبير «يَسْجُدان» (اين دو سجده مىكنند) از مادّه «سُجود» اشاره به تسليم بى قيد و شرط آنها در برابر قوانين آفرينش،
و در مسير منافع انسانهاست، مسيرى كه خدا براى آنها تعيين كرده، و آن را بى كم و
كاست مىپيمايند.
در ضمن، اشاره به اسرار توحيدى آنها نيز هست؛ چرا كه در هر برگ و هر دانه
گياهى، آيات عجيبى از عظمت و علم پروردگار وجود دارد، و «هر ورقى دفترى است معرفت
كردگار»! [2]
[يَسْجدُون:]
«لِلْأَذْقانِ
سُجَّداً»
«يَسْجدُون» از مادّه «سُجود» به معناى سجده مىكنند مىباشد. [3]
[يُسْجَرُونَ:]
«النَّارِ
يُسْجَرُونَ»
«يُسْجَرُونَ» از مادّه «سجر» (بر وزن فجر) به گفته «راغب» در «مفردات» به معناى بر افروختن آتش، و شعلهور ساختن آن
است، و به گفته جمعى ديگر از ارباب لغت و مفسران، به معناى پر كردن تنور از آتش
است. [4]
[يُسْحَبُون:]
«وَالسَّلاسِلُ
يُسْحَبُونَ»
«يُسْحَبُون» از مادّه «سحب» (بر وزن سهو) به معناى كشيدن است. [5]
[يَسْرِ:]
«وَ اللَّيْلِ إِذا
يَسْرِ»
«يَسْرِ» در اصل «يسرى» بوده كه فعل مضارع از مادّه «سرى» است، سپس «ياء» آن براى تخفيف و هماهنگى با آيات قبل حذف
شده است. [6]
[يَسَّرْنَاهُ:]
«يَسَّرْنَاهُ
بِلِسانِكَ»
«يَسَّرْنَاهُ» از مادّه «تيسير» به معناى «تسهيل» است، خداوند در اين جمله مىفرمايد: «ما قرآن را بر زبان تو آسان كرديم، تا
پرهيزكاران را بشارت دهى و دشمنان سرسخت را انذار كنى» اين تسهيل، ممكن است از
جهات مختلف بوده باشد: