تا بتوانند از آنها در مسير مقاصدشان بهره‌كشى نمايند.

منتها با كلمه «استعمار» اين تفاوت را دارد، كه «استعمار» ظاهرش به معناى آباد ساختن است و باطنش به معناى ويرانگرى، ولى «استضعاف» ظاهروباطنش هردويكى است! [1]

[يَسْتَعْتِبُونْ، يُسْتَعْتَبُونَ:]

«وَ لا هُمْ يُسْتَعْتَبُونَ»

از مادّه‌ «اسْتَعتاب» در اصل از «عتاب» گرفته شده است كه: به معناى ملامت كردن و اظهار خشونت با ديگرى است. بنابراين‌ «استعتاب» مفهومش اين است كه: شخص گنهكار از صاحب حق، طلب عتاب كند، يعنى خود را در برابر سرزنشهاى او قرار مى‌دهد تا خشم صاحب حق فرو بنشيند و رضايت بدهد. به همين دليل بعضى‌ «استعتاب» را به معناى‌ «استرضاء» يعنى «رضايت طلبيدن» و تقاضاى عفو گرفته‌اند، در حالى كه حقيقت مفهوم آن رضايت طلبيدن نيست، بلكه لازمه مفهوم آن است.

و هنگامى كه به «باب افعال» برده مى‌شود به معناى زائل كردن و صرف‌نظر از سرزنش است.

در «لسان العرب»، تصريح شده است: معناى باب «استفعال» آن نيز همچون باب «افعال» است، لذا اين تعبير در موارد «استرضاء» يعنى رضايت طلبيدن و توبه كردن نيز به كار مى‌رود، و در سوره‌ «روم» به همين معنا آمده است، يعنى در قيامت، آنها توانايى بر «توبه و جلب رضايت» پروردگار ندارند. [2]

[يَسْتَفْتُونَكَ:]

«وَيَسْتَفْتُونَكَ فِي النِّسآءِ»

«يَسْتَفْتُونَكَ» در اصل، از مادّه‌ «فتوى» و «فتيا» گرفته شده كه به معناى پاسخ به مسائل مشكل است و از آنجا كه ريشه اصلى اين لغت «فَتى‌» به معناى جوان نورس مى‌باشد، ممكن است نخست در مسائلى كه انسان پاسخ‌هاى جالب و تازه و نورسى براى آن انتخاب كرده به كار رفته باشد، سپس در مورد پاسخ به تمام مسائل انتخاب شده است. [3]

[يَسْتَفِزّ:]

«يَسْتَفِزَّهُم مِّنَ الأَرْضِ»

«يَسْتَفِزّ» از مادّه‌ «استفزاز» به معناى تحريك و برانگيختن است. [4]

[يَسْتَنْبِطُونَهُ:]

«الَّذِيْنَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ»

«يَسْتَنْبِطُونَهُ» در اصل، از مادّه‌ «نَبَط» (بر وزن فقط) و به معناى نخستين آبى است كه از

[1]. اعراف، آيه 137 (ج 6، ص 393)

[2]. نحل، آيه 84 (ج 11، ص 386)؛ روم، آيه 57 (ج 16، ص 511)؛ فصّلت، آيه 24 (ج 20، ص 278)

[3]. نساء، آيه 127 (ج 4، ص 196)

[4]. اسراء، آيه 103 (ج 12، ص 340)