[يُحادِد:]

«مَنْ يُحادِدِ اللَّهَ»

«يُحادِد» از مادّه‌ «محادّة»، و از ريشه‌ «حدّ» است، كه، به معناى طرف و نهايت چيزى مى‌باشد، و از آنجا كه افراد دشمن و مخالف، در طرف مقابل قرار مى‌گيرند و مانع يكديگرند، اين مادّه (محادّة) به معناى عداوت و دشمنى نيز آمده است، همان گونه كه در گفتگوهاى روزمره، كلمه‌ «طرفيت» را، به معناى «مخالفت و دشمنى» به كار مى‌بريم. [1]

[يُحادُّونَ:]

«يُحَآدُّونَ اللَّهَ»

«يُحادُّونَ» از مادّه‌ «محاده» به معناى «مبارزه مسلحانه» و استفاده از حديد (آهن) است، و به مبارزه غير مسلحانه نيز گفته مى‌شود.

بعضى گفته‌اند: «محاده» در اصل، به معناى «ممانعت» است از مادّه «حد» كه به معناى مانع ميان دو شى‌ء است، و لذا به دربان‌ «حداد» مى‌گويند، اما هر دو معنا از نظر نتيجه به هم نزديك است هر چند از دو ريشه متفاوت گرفته شده. [2]

[يُحْبَرُون:]

«رَوْضَةٍ يُحْبَرُونَ»

[1]. توبه، آيه 63 (ج 8، ص 34)

[2]. مجادله، آيات 5، 20 (ج 23، ص 434، 475)