بلند شدن است، و در اينجا به معناى برداشتن از روى زمين و پيوستن آنها به يكديگر است، يعنى: نگاه كن كه چگونه آنها را به هم پيوند مى‌دهيم، گوشت به آنها مى‌پوشانيم و زنده مى‌كنيم! [1]

[نُنَكِّسْهُ:]

«نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ»

«نُنَكِّسْهُ» از مادّه‌ «تنكيس» به معناى واژگون ساختن چيزى است به گونه‌اى كه سر، به جاى پا، و پا به جاى سر قرار گيرد، و در اينجا كنايه از بازگشت كامل انسان به حالات طفوليت است. [2]

[نَواصى:]

«بِالنَّواصي‌ وَ الأَقْدامِ»

«نَواصى» جمع‌ «ناصيه» چنان كه «راغب» در «مفردات» مى‌گويد: در اصل به معناى موهاى پيش سر (زلف) است و «أَخَذَ بِهِ نَاصِيَهُ» به معناى گرفتن موى پيش سر است، و گاه كنايه از غلبه كامل بر چيزى مى‌آيد. [3]

[نُودِى:]

«إِذا نُودِيَ لِلصَّلاةِ»

«نُودِى» از مادّه‌ «نداء» به معناى «بانگ برآوردن» است، و در اينجا به معناى «اذان» است؛ زيرا در اسلام، ندايى براى نماز، جز اذان نداريم. [4]

[نَوْمٌ:]

«سِنَةٌ وَ لا نَوْمٌ»

«نَوْمٌ» به معناى خواب، يعنى حالتى است كه قسمت عمده حواس انسان، از كار مى‌افتد، در واقع، «سِنَهٌ» خوابى است كه به چشم عارض مى‌شود، اما وقتى عميق‌تر شد و به قلب عارض شد، «نَوْم» گفته مى‌شود. [5]

[نون:]

«وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَّهَبَ»

«نون» در لغت، به معناى ماهى عظيم، يا به تعبير ديگر، نهنگ يا وال است، بنابراين‌ «ذا النون» يعنى صاحب نهنگ، و انتخاب اين نام، براى‌ «يونس» به خاطر ماجرايى است كه براى او پيش آمده. [6]

[نَوى‌:]

«فالِقُ الْحَبِّ وَ النَّوى‌»

«نَوى‌» به معناى هسته است، و اين كه:

بعضى گفته‌اند: مخصوص هسته خرما است، شايد به خاطر اين بوده كه عرب به واسطه شرائط خاص محيطش هنگامى كه اين كلمه را به كار مى‌برد، فكرش متوجّه‌

[1]. بقره، آيه 259 (ج 2، ص 352)

[2]. يس، آيه 68 (ج 18، ص 459)

[3]. رحمن، آيه 41 (ج 23، ص 168)

[4]. جمعه، آيه 9 (ج 24، ص 138)

[5]. بقره، آيه 255 (ج 2، ص 308)

[6]. انبياء، آيه 87 (ج 13، ص 527)