هسته خرما مى‌شد. [1]

[نهج:]

«شِرْعَةً وَ مِنْهاجاً»

«نهج» و «منهاج» به راه روشن مى‌گويند. [2]

[نَهَر:]

«في‌ جَنَّاتٍ وَ نَهَرٍ»

«نَهَر» (بر وزن قمر) و همچنين‌ «نَهْر» (بر وزن قهر) هر دو به معناى مجراى آب فراوان است و به همين مناسبت گاهى به فضاى گسترده، يا فيض عظيم و نور گسترده «نهر» (بر وزن قمر) گفته شده است.

اين واژه در آيه مورد بحث، (قطع نظر از حديث) ممكن است به همان معناى اصلى يعنى نهر آب بوده باشد، و مفرد بودن آن مشكلى ايجاد نمى‌كند؛ چرا كه معناى جنس و جمع دارد، بنابراين، هماهنگ‌ «جنات» جمع‌ «جنت» است. و نيز ممكن است اشاره به وسعت فيض الهى، نور و روشنايى گسترده بهشت و فضاى وسيع آن باشد، و يا به هر دو معنا. [3]

[نُهى‌:]

«لَآياتٍ لّاُولِي النُّهى‌»

«نُهى‌» از مادّه‌ «نهى» در اينجا به معناى «عقل» است چرا كه عقل، انسان رااز زشتى‌ها و بدى‌ها نهى مى‌كند. [4]

[نُهِيْتُ:]

«قُلْ إِنِّي نُهيتُ»

«نُهِيْتُ» (ممنوع شده‌ام) از مادّه‌ «نَهْى» كه به صورت فعل ماضى مجهول آورده شده، اشاره به اين است كه: ممنوع بودن پرستش بت‌ها چيز تازه‌اى نيست بلكه همواره چنين بوده و خواهد بود. [5]

[1]. انعام، آيه 95 (ج 5، ص 442)

[2]. مائده، آيه 48 (ج 4، ص 509)

[3]. قمر، آيه 54 (ج 23، ص 89)

[4]. طه، آيه 128 (ج 13، ص 366)

[5]. انعام، آيه 56 (ج 5، ص 327)