[مِنْسَأَتَهُ:]

«تَأْكُلُ مِنْسَأَتَهُ»

«مِنْسَأَتَهُ» از مادّه‌ «نسأ» (بر وزن نسخ) و «نسى‌ء» (بر وزن نصيب) به معناى تأخير است و از آنجا كه به وسيله عصا اشيايى را به عقب مى‌رانند و دور مى‌كنند كلمه‌ «مِنْسَأَة» به آن اطلاق شده است (يعنى وسيله عقب‌رانى).

بعضى از مفسران گفته‌اند: اين واژه از واژه‌هاى اهل‌ «يمن» بوده و از آنجا كه سليمان عليه السلام بر اين منطقه حكومت داشت، قرآن در مورد او به كار برده است. [1]

[مُنشَآت، منشأ:]

«وَ لَهُ الْجَوارِ الْمُنْشَآتُ»

«مُنشَآت» جمع‌ «منشأ» اسم مفعول از «انشاء» به معناى «ايجاد» است و جالب اين كه، در عين تعبير به «منشآت» كه حكايت از مصنوع بودن كشتى به وسيله انسان مى‌كند، مى‌فرمايد «وَ لَهُ» (از براى خدا است ...) اشاره به اين كه، مخترعان و سازندگان كشتى از خواص خداداد، در مصالح مختلفى كه در كشتى‌ها به كار مى‌رود استفاده مى‌كنند، همچنين از خاصيت سيّال بودن آب درياها، و نيروى وزش بادها، بهره مى‌گيرند، و خدا است كه در آن مواد، و در دريا و باد اين‌

[1]. سبأ، آيه 14 (ج 18، ص 55)