[مِلَّة:]

«مِلَّةَ إِبْراهيمَ حَنيفاً»

«مِلَّة» به معناى «دين و آئين» است، تنها تفاوتى كه با يكديگر دارند اين است كه:

كلمه ملت به خداوند اضافه نمى‌شود و «مِلَّةَ اللَّه» نمى‌گويند، بلكه به پيامبر صلى الله عليه و آله اضافه مى‌شود، در حالى كه كلمه «دين» هم به خدا اضافه مى‌شود، هم به پيامبر صلى الله عليه و آله و هم به افراد. [1]

[مُلِيم:]

«الْحُوتُ وَ هُوَ مُليمٌ»

«مُلِيم» در اصل از مادّه‌ «لوم» به معناى ملامت است و معناى «لائم» را مى‌دهد و در اينجا منظور اين است كه: خود را ملامت نمود.

«مُلِيْم» اسم فاعل از باب‌ «افعال» از مادّه‌ «لوم» به معناى سرزنش است، و در اين گونه موارد به معناى كسى است كه مرتكب كارى مى‌شود كه در خور ملامت است.

تعبير «هُوَ مُلِيْم» (او شايسته سرزنش است)، اشاره به اين است كه: نه تنها مجازات الهى اين قوم را محو كرد، بلكه تاريخى كه از آنها باقى مانده، نام ننگين و اعمال شرم‌آور آنها را حفظ كرده، و از ظلم و جنايت و كبر و

[1]. نساء، آيه 125 (ج 4، ص 191)