چشم‌پركن است، ولى هنگامى كه توصيف به «اعلى‌» مى‌شود، اشاره به ملائكه كرام و فرشتگان والامقام حق است. [1]

[مُلْتَحَد:]

«مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَداً»

«مُلْتَحَد» از مادّه‌ «لحد» (بر وزن مهد) به معناى حفره‌اى است كه از وسط، به يكى از دو طرف مايل شده باشد (همانند لحدى كه براى قبر مى‌سازند) و به همين جهت، «مُلْتَحَد» به جايى گفته مى‌شود كه: انسان تمايل به آن پيدا مى‌كند، و سپس به معناى «ملجأ و پناهگاه» آمده است و به معناى حفره‌اى است كه در كنار قرار گرفته باشد، شبيه آنچه براى مردگان در عمق قبر كنده مى‌شود كه در يكسوى عمق قبر مقدارى پيشروى به يك طرف مى‌كنند، و جسم مرده را در آن مى‌گذارند، تا خاك به روى او ريخته نشود، و از آسيب جانوران نيز محفوظتر بماند، سپس به هر مكان و پناهگاه مطمئن ديگرى اطلاق شده است. [2]

[مَلْجَأ:]

«لَوْ يَجِدُونَ مَلْجَأً»

«مَلْجَأ» از مادّه‌ «لَجْأ- لُجُوء» به معناى پناهگاه است همچون قلعه‌هاى محكم و يا مانند آن. [3]

[ملح:]

«هذا مِلْحٌ أُجاجٌ»

«ملح» به معناى شور يا آب شور است كه به راحتى از گلو پايين نمى‌رود. [4]

[مُلك:]

«لَهُ مُلْكُ السَّمَاواتِ»

«مُلك» (بر وزن كُرك) چنان كه «راغب» در «مفردات» گويد: به معناى در اختيار گرفتن چيزى و حاكميت بر آن است. [5]

[مِلْك، مَلْك:]

«مَوْعِدَكَ بِمَلْكِنَا»

«مَلْك» (بر وزن درك) و «مِلْك» (بر وزن پلك) هر دو به معناى مالك بودن چيزى است و منظور بنى‌اسرائيل اين بوده كه ما صاحب اختيار و مالك اين كار نبوديم بلكه آن چنان تحت تأثير واقع شديم كه دل و دين از كف ما ربوده شد. بعضى از مفسران اين جمله را مربوط به اقليتى از بنى اسرائيل دانسته‌اند كه عبادت گوساله نكردند (مى‌گويند: ششصد هزار نفر از آنها گوساله‌پرست شدند، فقط دوازده هزار نفر بر توحيد باقى ماندند) ولى تفسيرى كه در آيه گفتيم صحيح‌تر به نظر مى‌رسد.

«مِلك» (بر وزن پِلك) هميشه دليل بر

[1]. صافات، آيه 8 (ج 19، ص 30)

[2]. كهف، آيه 27 (ج 12، ص 432)؛ جنّ، آيه 22 (ج 25، ص 137)

[3]. توبه، آيه 57 (ج 7، ص 532)

[4]. فرقان، آيه 53 (ج 15، ص 141)؛ فاطر، آيه 12 (ج 18، ص 224)

[5]. فرقان، آيه 2 (ج 15، ص 20)