[مُطَوِّعِيْن:]

«يَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعينَ»

«مُطَوِّعِيْن» از مادّه‌ «طَوْع»، (بر وزن موج)، به معناى اطاعت است، ولى معمولًا اين كلمه به افراد نيكوكار، و آنهايى كه علاوه بر واجبات، به مستحبات نيز عمل مى‌كنند، اطلاق مى‌شود. [1]

[مَطْوِيَّات:]

«وَالسَّمَاواتُ مَطْوِيَّاتُ»

«مَطْوِيَّات» از مادّه‌ «طىّ» به معناى «به هم پيچيدن» است كه گاه، كنايه از گذشتن عمر، يا عبور از چيزى نيز مى‌باشد. [2]

[مُطَهَّرَه:]

«يَتْلُوا صُحُفاً مُطَهَّرَةً»

منظور از «مُطَهَّرَه» پاك بودن آن از هر گونه شرك، كذب، دروغ و باطل است، و مطهّر از اين كه شياطينِ جنّ و انس در آن دخالت كنند. [3]

[مُعاجِزِين:]

«آياتِنَا مُعاجِزينَ»

«مُعاجِزِين» از مادّه‌ «عجز» در اينجا به معناى كسى است كه مى‌خواهد بر نيروى بى پايان الهى پيروز گردد. بعضى از مفسران چنين تصور كرده‌اند: اين احتمال درباره هيچ كس نمى‌رود كه بخواهد خدا را عاجز كند و بر اراده او چيره شود، و به همين دليل «مُعاجِزِين» را نسبت به پيامبر يا مؤمنان دانسته‌اند. در حالى كه، اين تعبير در آيات ديگر قرآن در مورد خدا به كار رفته (سوره «جن»، آيه 12- «توبه»، آيات 2 و 3) و منظور از آن اين است كه: عمل كسى در چنين چهره‌اى خودنمايى كند.

و در سوره‌ «سبأ» به كسانى اطلاق مى‌شود كه بخواهند از دست كسى بگريزند، به طورى كه او نتواند بر آنها سلطه يابد، بديهى است، اين توصيف براى مجرمان، به خاطر پندارى است كه آنها عملًا نشان مى‌دادند، كار آنها به كسانى شباهت داشت كه تصور مى‌كردند، مى‌توانند، هر جنايتى خواستند انجام دهند و سپس از حوزه قدرت خداوند فرار نمايند. [4]

[مَعاذِير:]

«وَ لَوْ أَلْقى‌ مَعاذيرَهُ»

«مَعاذِير» جمع‌ «معذرت»، در اصل به معناى پيدا كردن چيزى است كه آثار گناه را از بين ببرد كه گاهى عذر واقعى است، و گاه صورى و ظاهرى.

بعضى نيز گفته‌اند: «مَعاذِير» جمع‌ «معذار» به معناى پرده و پوشش است، طبق اين‌

[1]. توبه، آيه 79 (ج 8، ص 75)

[2]. زمر، آيه 67 (ج 19، ص 553)

[3]. بيّنه، آيه 2 (ج 27، ص 224)

[4]. حجّ، آيه 51 (ج 14، ص 151)؛ سبأ، آيه 5 (ج 18، ص 29)