روى آن برداشته مى‌شود، و يا ديگران را با گفتار و عمل خود به شك مى‌اندازد و باعث گمراهى آنها مى‌شود. [1]

[مَرِيج:]

«فَهُمْ في‌ أَمْرٍ مَّريجٍ»

«مَرِيج» از مادّه‌ «مرج» (بر وزن حرج) به معناى امر «مختلط و مشوش و مشتبه» است. [2]

[مريد:]

«كُلَّ شَيْطانٍ مَّريدٍ»

«مريد» از مادّه‌ «مرد» (بر وزن سرد) در اصل، به معناى سرزمين بلندى است كه خالى از هرگونه گياه باشد، و به درختى كه از برگ خالى شود «امرد» مى‌گويند؛ روى همين جهت، به نوجوانانى كه مو در صورتشان نروئيده نيز، «امرد» گفته مى‌شود. و در اينجا منظور از «مريد» كسى است كه عارى از هر گونه خير و سعادت و نقطه قوت است، و طبعاً چنين كسى، سركش، متمرد، ظالم و عصيانگر خواهد بود. [3]

[مريم:]

«وَإِنِّي سَمَّيْتُها مَرْيَم»

«مريم» در لغت، به معناى «زن عبادتكار و خدمتگزار» است و از آنجا كه اين نامگذارى به وسيله مادرش، بعد از وضع حمل انجام شد، نهايت عشق و علاقه اين مادر با ايمان را براى وقف فرزندش در مسير بندگى و عبادت خدا نشان مى‌دهد. [4]

[مِرْيَه:]

«فَلا تَكُ في‌ مِرْيَةٍ»

«مِرْيَه» كه به معناى شك و ترديد در تصميم‌گيرى ياشك توأم با قرائن تهمت است، نشان مى‌دهد: آنها هرگز يقين به خلاف قرآن و اسلام نداشتند، هر چند در الفاظشان چنين اظهار مى‌كردند بلكه، حداقل به مرحله شك تنزل كرده بودند، اما تعصب‌ها به آنها اجازه مطالعه بيشتر و يافتن حقيقت را نمى‌داد.

ريشه اصلى اين لغت، به معناى فشار دادن پستان شتر، بعد از گرفتن شير است، به اين اميد كه بقايايى كه در پستان است، بيرون آيد و از آنجا كه اين كار با شك و ترديد انجام مى‌شود، اين كلمه به هر گونه شك و ترديد اطلاق شده است. [5]

[مُزْجات:]

«بِبِضاعَةٍ مُّزْجاةٍ»

«مُزْجات» از مادّه‌ «ازجاء» به معناى راندن و

[1]. هود، آيه 110 (ج 9، ص 307)؛ فصّلت، آيه 45 (ج 20، ص 327)؛ ق، آيه 25 (ج 22، 279)

[2]. ق، آيه 5 (ج 22، ص 240)

[3]. حجّ، آيه 3 (ج 14، ص 24)

[4]. آل عمران، آيه 36 (ج 2، ص 612)

[5]. هود، آيه 109 (ج 9، ص 305)؛ حجّ، آيه 55 (ج 14، ص 162)؛ مؤمن، آيه 4 (ج 20، ص 33)