[مُرْتَفَق:]

«وَ سآءَتْ مُرْتَفَقاً»

«مُرْتَفَق» از مادّه‌ «رفق و رفيق» است يعنى محل اجتماع دوستان. [1]

[مرج:]

«هُوَ الَّذي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ»

«مرج» از مادّه‌ «مرج» (بر وزن فلج) به معناى مخلوط كردن و يا ارسال و رها نمودن است و در اينجا به معناى كنار هم قرار گرفتن آب شيرين و شور است. به زمينى كه گياهان مختلف و فراوان در آن روييده «مَرْج» (مرتع) گفته مى‌شود. [2]

[مرجئه:]

«مرجئه» از مادّه‌ «ارجاء» به معناى تأخير انداختن است و اين اصطلاحى است كه در مورد «جبريون» به كار مى‌رود؛ چرا كه آنها اوامر الهى را ناديده گرفته، و رو به سوى معصيت مى‌آورند، به گمان اين كه مجبورند، يا اين كه معتقدند مرتكبين گناهان كبيره، سرنوشتشان روشن نيست و آن را به قيامت مى‌اندازند. [3]

[مرجان:]

«اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجانُ»

«لؤلؤ» و «مرجان» دو وسيله جالب زينتى است و در طب و معالجه بيمارى‌ها نيز مورد استفاده قرار مى‌گيرد، ضمناً مال التجاره و كالاى خوبى است كه از آن عوائد زيادى به دست مى‌آيد، و روى همين جهات، به عنوان دو نعمت به آن اشاره شده است. [4]

[مُرْجِفُون:]

«وَالْمُرْجِفُونَ فِى الْمَدينَةِ»

«مُرْجِفُون» از مادّه‌ «ارجاف»، به معناى اشاعه اباطيل، به منظور غمگين ساختن ديگران است، و اصل‌ «ارجاف» به معناى اضطراب و تزلزل است، و از آنجا كه شايعات باطل، ايجاد اضطراب عمومى مى‌كند، اين واژه به آن اطلاق شده است. [5]

[مُرْجَون:]

«وَ آخَرُونَ مُرْجَوْنَ»

«مُرْجَون» از مادّه‌ «ارجاء»، به معناى «تأخير» و «توقيف» است، و در اصل، از «رجاء» به معناى اميدوارى گرفته شده، و از آنجا كه گاهى انسان چيزى را به اميد هدفى به تأخير مى‌اندازد، اين كلمه به معناى تأخير آمده است، ولى تأخيرى كه با يك نوع اميدوارى توأم است. [6]

[1]. كهف، آيه 29 (ج 12، ص 458)

[2]. فرقان، آيه 53 (ج 15، ص 141)؛ ق، آيه 5 (ج 22، ص 240)؛ رحمن، آيات 15، 19 (ج 23، صفحات 130، 135)

[3]. قمر، آيه 47 (ج 23، ص 94)

[4]. رحمن، آيه 22 (ج 23، ص 138)

[5]. احزاب، آيه 60 (ج 17، ص 458)

[6]. توبه، آيه 106 (ج 8، ص 169)