[محجور:]

«حِجْرٌ لّا يَطْعَمُهآ»

«محجور» از مادّه‌ «حَجْر» به كسى گفته مى‌شود كه از تصرف در اموال خويش ممنوع است. [1]

[مُحْدَث:]

«ذِكْرٍ مِن رَّبِّهِم مُحْدَثٍ»

تعبير به‌ «مُحْدَث» (تازه و جديد) از مادّه‌ «حُدُوث» اشاره به اين است كه كتب آسمانى، يكى پس از ديگرى نازل مى‌گردد، و سوره‌هاى قرآن و آيات آن هر كدام محتواى تازه و نوى دارد، كه از طرق مختلف براى نفوذ در دل‌هاى غافلان وارد مى‌شود، اما چه سود براى كسانى كه همه اينها را به شوخى مى‌گيرند. گويى با همان خرافات نياكان پيوند هميشگى بسته‌اند، و با هيچ قيمتى حاضر نيستند با جهل، گمراهى و خرافات وداع گويند. اصولًا، هميشه افراد نادان، متعصب و لجوج با تازه‌ها، هر چند موجب هدايت و آگاهى و نجات باشد، مخالفند. [2]

[محراب:]

«زَكَرِيَّا الْمِحْرابَ»

«محراب» محل ويژه‌اى است كه در معبد براى امام آن معبد، يا افراد خاصى در نظر گرفته مى‌شود، و براى نامگذارى آن، به اين اسم جهاتى ذكر كرده‌اند كه از همه بهتر، سه جهت زير است:

نخست اين كه از مادّه «حَرْب» به معناى جنگ، گرفته شده است چون مؤمنان، در اين محل، به مبارزه با شيطان و هوس‌هاى سركش بر مى‌خيزند.

ديگر اين كه «محراب» اصولًا به معناى بالاى مجلس است و چون محل محراب را در بالاى معبد قرار مى‌دهند به اين نام ناميده شده است. در ضمن بايد توجّه داشت وضع محراب در ميان بنى‌اسرائيل چنان كه گفته‌اند، با وضع محراب‌هاى ما تفاوت داشت؛ آنها محراب را از سطح زمين بالاتر مى‌ساختند به طورى كه چند پله مى‌خورد و اطراف آن مانند ديوارهاى اطاق آن را محفوظ مى‌كرد به طورى كه افرادى كه در داخل محراب بودند، از بيرون كمتر ديده مى‌شدند.

سوم اين كه محراب به معناى تمام معبد است كه جايگاه مبارزه با هواى نفس و شيطان بوده است. [3]

[مُحَرَّراً:]

«فِي‌ بَطْني‌ مُحَرَّراً»

[1]. انعام، آيه 138 (ج 5، ص 562)

[2]. انبياء، آيه 2 (ج 13، ص 387)؛ شعراء، آيه 5 (ج 15، ص 210)

[3]. آل عمران، آيه 37 (ج 2، ص 615)؛ مريم، آيه 11 (ج 13، ص 34)؛ ص، آيه 21 (ج 19، 263)