داده‌اند: اين دو تعبير به منظور اين است كه افكار «فردى» و «جمعى» يعنى آميخته با مشورت را فرا گيرد، انسان بايد هم به تنهايى بينديشد، و هم از افكار ديگران بهره گيرد، كه استبداد در فكر و رأى مايه تباهى است، و هم‌فكرى و تلاش براى حل مشكلات علمى به كمك يكديگر- در آنجا كه به جنجال و غوغا نكشد- مطمئناً اثر بهترى دارد، و شايد به همين دليل‌ «مَثْنى‌» بر «فُرادى‌» مقدم داشته است. [1]

[مَثُوبَةً:]

«ذلِكَ مَثُوبَةً عِنْدَاللَّهِ»

«مَثُوبَةً» و «ثواب» از مادّه‌ «ثَوب» در اصل، به معناى رجوع و بازگشت به حالت اول است و به هرگونه سرنوشت يا جزا (پاداش و كيفر) نيز گفته مى‌شود، ولى غالباً در مورد پاداش‌هاى نيك به كار مى‌رود، و گاهى به معناى مجازات نيز به كار رفته، در آيه فوق مى‌تواند به معناى سرنوشت و يا به معناى جزا و كيفر بوده باشد. [2]

[مَثْوىً:]

«جَهَنَّمَ مَثْوىً لِّلْكَافِرينَ»

«مَثْوىً» از مادّه‌ «ثواء» به معناى اقامت توأم با استمرار و موقعيت، مقام و منزلت آمده است؛ بنابراين «مَثْوىً» در سوره‌ «زمر» به معناى جايگاه هميشگى و دائمى است.

و از مادّه‌ «ثَوى‌» (بر وزن هَوى‌) به معناى قرارگاه و محل استقرار است. [3]

[مَجْرا:]

«بِسْمِ اللَّهِ مَجْراها»

«مَجْرا» از مادّه‌ «جَرْى» و «مُرْسا» هر دو اسم زمان، به معناى «موقع حركت» و «موقع توقف» است. [4]

[مُجْرِم:]

«الْمُجْرِمينَ في‌ عَذابِ»

«مُجْرِم» از مادّه‌ «جُرم» در اصل به معناى قطع كردن است كه در مورد قطع ميوه از درخت، و همچنين قطع خود درختان، نيز به كار مى‌رود ولى بعداً در مورد انجام هر گونه اعمال بد، به كار رفته است، شايد به اين تناسب كه انسان را از خدا و ارزش‌هاى انسانى جدا مى‌سازد. [5]

[مجنون:]

«وَ الْجَانَّ خَلَقْنَاهُ»

«مجنون» از مادّه‌ «جُنُون» به كسى مى‌گويند كه عقلش پوشيده شده. [6]

[1]. نساء، آيه 3 (ج 3، ص 324)؛ سبأ، آيه 46 (ج 18، ص 151)

[2]. مائده، آيه 60 (ج 4، ص 556)؛ يوسف، آيه 21 (ج 9، ص 424)

[3]. زمر، آيه 32 (ج 19، ص 472)؛ فصّلت، آيه 24 (ج 20، ص 278)؛ محمّد، آيه 19 (ج 21، 472)

[4]. هود، آيه 41 (ج 9، ص 126)

[5]. زخرف، آيه 74 (ج 21، ص 133)

[6]. حجر، آيه 27 (ج 11، ص 95)