و مواهب مادى را شامل مى‌شود. «راغب» در كتاب «مفردات» مى‌گويد: كُلَّمَا يُنْتَفَعُ بِهِ عَلى‌ وَجْهٍ مَا، فَهُوَ مَتاعٌ وَ مُتْعَةٌ: «هر چيزى كه به نحوى انسان از آن بهره مى‌گيرد، به آن متاع يا متعه گفته مى‌شود».

بنابراين جمله «دنيا متاع غرور است»، مفهومش اين است كه، وسيله و ابزارى است براى فريبكارى، فريب دادن خويشتن، و هم فريب ديگران، و البته اين در مورد كسانى است كه دنيا را هدف نهايى قرار مى‌دهند و به آن دل مى‌بندند، و بر آن تكيه مى‌كنند و آخرين آرزويشان، وصول به آن است، اما اگر مواهب اين جهان مادى وسيله‌اى براى وصول به ارزشهاى والاى انسانى و سعادت جاودان باشد، هرگز دنيا نيست، بلكه مزرعه آخرت، و قنطره و پلى براى رسيدن به آن هدف‌هاى بزرگ است. [1]

[مُتَجاوِر:]

«وَفِى الأَرْضِ قِطَعٌ مُّتَجاوِراتٌ»

«مُتَجاوِر» از مادّه‌ «جار» به معناى همسايه و نزديك است، ولى هنگامى كه مى‌فرمايد:

«قِطْعٌ مُتَجاوِرات» مفهومش اين است كه قطعه‌هاى مختلفى هستند كه در كنار هم قرار دارند و گرنه اگر همه آنها يكسان بودند، تعبير «قطعه‌هاى مجاور» معنا نداشت. [2]

[مُتَحَرِّف:]

«إِلَّا مُتَحَرِّفاً لِّقِتالٍ»

«مُتَحَرِّف» از مادّه‌ «تَحَرُّف» به معناى كناره‌گيرى از وسط به اطراف و كناره‌هاست؛ و منظور از اين جمله اين است كه:

جنگ‌جويان به عنوان يك تاكتيك جنگى از برابر دشمن بگريزند و به كنارى بروند كه او را به دنبال خود بكشانند و ناگهان ضربه غافل‌گيرانه را بر پيكر او وارد سازند و يا به صورت جنگ و گريز دشمن را خسته كنند؛ چرا كه جنگ گاهى حمله و گاهى عقب‌نشينى به عنوان حمله مجدد است؛ مانند: «أَلْحَرْبُ كَرٌّ وَ فَرٌّ». [3]

[مُتَراكِب:]

«نُخْرِجُ مِنْهُ حَبّاً مُّتَراكِباً»

«مُتَراكِب» از مادّه‌ «ركوب» به معناى سوارى است، يعنى دانه‌هايى كه بر سر يكديگر سوار شده‌اند، و بيشتر دانه‌هاى غذايى چنين هستند. [4]

[1]. آل عمران، آيه 14 (ج 2، ص 535)؛ يونس، آيه 70 (ج 8، ص 426)؛ نحل، آيه 80 (ج 11، ص 376)؛ حديد، آيه 20 (ج 23، ص 367)؛ عبس، آيه 32 (ج 26، ص 163)

[2]. رعد، آيه 4 (ج 10، ص 141)

[3]. انفال، آيه 16 (ج 7، ص 144)

[4]. انعام، آيه 99 (ج 5، ص 460)