معناى متعدى را برساند، منتها گاهى خود را وادار به كندى مى‌كند و گاهى ديگران را. [1]

[لِيَبْلُوَكُم:]

«لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ»

«لِيَبْلُوَكُم» از مادّه‌ «بلاء و ابتلاء» به معناى آزمايش است، همان گونه كه سابقاً هم اشاره كرده‌ايم، آزمايش‌هاى الهى براى كشف حال و پى‌بردن به وضع درونى و روحى و فكرى افراد نيست، بلكه به معناى پرورش دادن و تربيت نمودن است. [2]

[لِيَحْمِلُوا:]

«لِيَحْمِلُوا أَوْزارَهُمْ»

جمله‌ «لِيَحْمِلُوا» (بايد اين بار را بر دوش كشند) از مادّه‌ «حَمْل» به صورت امر است، مفهومش بيان نتيجه و عاقبت كار است، درست همانند اين كه: به كسى مى‌گوئيم اكنون كه اين عمل خلاف را انجام دادى بايد نتيجه آن را تحمل كنى و تلخى آن را بچشى (بعضى از مفسران نيز احتمال داده‌اند كه «لام» لِيَحْمِلُوا لام عاقبت باشد). [3]

[لَيُزْلِقُونَكَ:]

«لَيُزْلِقُونَكَ بِأَبْصارِهِمْ»

«لَيُزْلِقُونَكَ» از مادّه‌ «زلق» به معناى لغزيدن و بر زمين افتادن و كنايه از هلاكت و نابودى مى‌باشد. [4]

[لِيُعْجِزَهُ:]

«مَا كَانَ اللَّهُ لِيُعْجِزَهُ»

جمله‌ «لِيُعْجِزَهُ» همان گونه كه قبلًا گفته‌ايم:

از مادّه‌ «اعجاز» به معناى ناتوان ساختن است و به همين علت، در بسيارى از موارد، به معناى گريختن از قلمرو قدرت يا دست نيافتن بر كسى آمده است. [5]

[ليقه:]

«ليقه» در لغت عرب به پارچه يا پنبه ابريشمى مى‌گويند كه در دوات مى‌گذاردند تا مركّب را به خود جذب كند و از ريزش آن جلوگيرى نمايد. [6]

[لِيُمَحِّصَ:]

«وَلِيُمَحِّصَ اللَّهُ»

«لِيُمَحِّصَ» از مادّه‌ «تمحيص» به معناى پاك نمودن چيزى است از هر گونه عيب. [7]

[لَيُنْبَذَنَّ:]

«لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ»

«لَيُنْبَذَنَّ» از مادّه‌ «نبذ» (بر وزن سبز) به گفته‌ «راغب» در «مفردات» در اصل، به معناى دور انداختن چيزى به خاطر حقارت و بى ارزشى آن است. يعنى خداوند، اين مغروران خودخواه خود برتربين را در آن روز، به صورت موجوداتى ذليل و بى ارزش در آتش دوزخ پرتاب مى‌كند، تا نتيجه‌

[1]. نساء، آيه 72 (ج 4، ص 17)

[2]. هود، آيه 7 (ج 9، ص 44)

[3]. نحل، آيه 25 (ج 11، ص 225)

[4]. قلم، آيه 51 (ج 24، ص 429)

[5]. فاطر، آيه 44 (ج 18، ص 317)

[6]. مائده، آيه 2 (ج 4، ص 330)

[7]. آل عمران، آيه 141 (ج 3، ص 147)