مى‌شود كه اين دو واژه به يك معناست، و مفهوم وسيعى دارد كه هر گونه عيبجوئى و غيبت و طعن و استهزاء به وسيله زبان و علائم و اشارات و سخن‌چينى و بدگويى را شامل مى‌شود. [1]

[لَمَمْ:]

«وَ الْفَواحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ»

«لَمَمْ» (بر وزن قسم) به معناى كارهاى كوچك و بى اهميت است. [2]

[لَمْ‌يَتَسَنَّهْ:]

«شَرابِكَ لَمْ‌يَتَسَنَّهْ»

«لَمْ‌يَتَسَنَّهْ» از مادّه‌ «سَنَه» به معناى سال است، يعنى سال بر آن نگذشته است ولى در اينجا كنايه از عدم تغيير و فاسد نشدن است، يعنى به آنها نگاه كن كه با گذشت آن همه سال، گويى سال و زمانى بر آن نگذشته و تغييرى در آن حاصل نشده است. [3]

[لَنُبَوِّئَنَّهُمْ:]

«لَنُبَوِّئَنَّهُمْ فِي الدُّنْيا»

«لَنُبَوِّئَنَّهُمْ» در اصل از مادّه‌ «بَواء» به معناى تساوى اجزاى مكان است، به عكس «نَبْوَه» (بر وزن مبدأ) كه به معناى عدم تساوى اجزاى مكان است. بنابراين، جمله‌ «بَوَّأْتُ لَهُ مَكَاناً» يعنى محل را براى او صاف كردم، و سپس به معناى آماده ساختن محلى براى كسى آمده است و از مادّه‌ «تبوئه» (بر وزن تذكرة) به معناى سكنى‌ دادن به قصد بقاء و دوام نيز آمده است. [4]

[لَنُبَيِّتَنَّهُ:]

«بِاللَّهِ لَنُبَيِّتَنَّهُ»

«لَنُبَيِّتَنَّهُ» از مادّه‌ «تَبْييت» به معناى شبيخون زدن و حمله غافلگيرانه شبانه است، اين تعبير نشان مى‌دهد كه آنها در عين حال از طرفداران صالح بيم داشتند و از قوم و قبيله‌اش وحشت مى‌كردند، لذا براى اين كه به مقصود خود برسند و در عين حال گرفتار خشم طرفداران او نشوند، ناچار نقشه حمله شبانه را طرح و تبانى كردند كه هر گاه به سراغ آنها بيايند- چون مخالفت آنها با صالح عليه السلام از قبل معلوم بود- متفقاً سوگند ياد كنند: در اين برنامه مطلقاً دخالتى نداشته و حتى شاهد و ناظر صحنه هم نبوده‌اند! [5]

[لَنْ تُحْصُوهُ:]

«أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ»

«لَنْ تُحْصُوهُ» از مادّه‌ «احصاء» به معناى شماره كردن است، يعنى شما نمى‌توانيد دقيقاً وقت شب را از نظر مقدار دو ثلث و نصف و يك ثلث تعيين كنيد، و به زحمت‌

[1]. همزه، آيه 1 (ج 27، ص 334)

[2]. شورى، آيه 32 (ج 3، ص 453)

[3]. بقره، آيه 259 (ج 2، ص 350)

[4]. نحل، آيه 41 (ج 11، ص 264)؛ عنكبوت، آيه 58 (ج 16، ص 348)

[5]. نمل، آيه 49 (ج 15، ص 525)