اطلاق مى‌شود. مفسران براى‌ «كَنُود» معانى زيادى گفته‌اند.

«ابوالفتوح رازى» حدود پانزده معنا در اين زمينه نقل كرده است، ولى غالباً شاخ و برگ همان معناى اصلى است كه در بالا آورده‌ايم، از جمله اين كه:

1- «كَنُود» كسى است كه مصائبش را با آب و تاب مى‌شمرد، ولى نعمت‌ها را فراموش مى‌كند.

2- «كَنُود» كسى است كه نعمت‌هاى خدا را تنها مى‌خورد، و از ديگران منع مى‌كند، چنان كه در حديثى از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم: أَ تَدْرُونَ مَنِ الْكَنُودِ: «مى‌دانيد كنود كيست»؟! عرض شد: خدا و رسولش آگاه‌تر است. فرمود: الْكَنُودُ الَّذِى يَأْكُلُ وَحْدَهُ، وَ يَمْنَعُ رِفْدَهُ، وَ يَضْرِبُ عَبْدَهُ: «كنود كسى است كه تنها غذا مى‌خورد، و از عطا و بخشش به ديگران خوددارى مى‌كند، و بنده زيردستش را مى‌زند».

3- «كَنُود»، كسى است كه در مشكلات و مصائب با دوستان خود هم دردى نمى‌كند.

4- كسى است كه خيرش بسيار كم است.

5- كسى است كه وقتى نعمتى به او برسد، از ديگران دريغ مى‌دارد و اگر گرفتار مشكلى گردد، ناشكيبايى و جزع مى‌كند.

6- كسى است كه نعمت‌هاى الهى را در معصيت صرف مى‌كند.

7- كسى‌است كه نعمت خدا را انكار مى‌كند. [1]

[كَواعِب:]

«وَ كَواعِبَ أَتْراباً»

«كَواعِب» از مادّه‌ «كَعب» جمع‌ «كاعب» به معناى دوشيزه‌اى است كه تازه برآمدگى سينه او آشكار شده، و اشاره به آغاز جوانى است. [2]

[كَوافِر:]

«بِعِصَمِ الْكَوافِرِ»

«كَوافِر» از مادّه‌ «كُفر» جمع‌ «كافرة» به معناى زنان كافر است. [3]

[كَواكِب:]

«وَإِذَا الْكَواكِبُ انْتَثَرَتْ»

«كَواكِب» جمع‌ «كوكب» در لغت عرب، معانى زيادى دارد از جمله: ستاره به طور اعم، و ستاره‌ «زهره» به طور اخص، سفيدى كه در چشم ظاهر مى‌شود، گياهان بلند، شكوفه درختان، درخشندگى فولاد، نوجوان زيبا، شمشير، آب، رئيس يك جمعيت، و غير آن. [4]

[كوثر:]

«إِنَّا أَعْطَيْنَاكَ الْكَوْثَرَ»

«كوثر» وصف است كه از «كثرت» گرفته شده، و به معناى خير و بركت فراوان است،

[1]. عاديات، آيه 6 (ج 27، ص 270)

[2]. نبأ، آيه 33 (ج 26، ص 61)

[3]. ممتحنه، آيه 10 (ج 24، ص 52)

[4]. انفطار، آيه 2 (ج 26، ص 220)