است.

در حقيقت آيه مى‌گويد: به هيچ وجه قرآن جاى ترديد و شك نيست؛ زيرا از هر نظر كامل و بى‌عيب است، تواريخ و اخبار آن، همه صدق و احكام و قوانين آن همه عدل است.

و نيز ممكن است منظور از «كلمه» همان وعده‌اى باشد كه در جمله بعد يعنى جمله:

لا مُبَدِّلٌ لِكَلِمَاتِهِ: «هيچ كس نمى‌تواند تغيير و دگرگونى در كلمات خدا ايجاد كند» آمده است.

«كَلِمَة» در سوره‌ «فتح» به معناى «روح» است، يعنى خداوند روح تقوا را بر دل‌هاى آنها افكند، و ملازم و همراهشان ساخت. [1]

[كِم، كُم، كُمَّه:]

«ذاتُ الأَكْمَامِ»

«كِم» (بر وزن جن) به غلافى مى‌گويند كه ميوه را مى‌پوشاند و «كُم» (بر وزن قم) جمع آن‌ «اكمام» به معناى آستين است كه دست را مى‌پوشاند و «كُمَّه» از مادّه‌ «كم» (بر وزن قبّه) به معناى شب كلاهى است كه سر را مى‌پوشاند. [2]

[كُنْ:]

«كُنْ» به معناى موجود باش مى‌باشد. [3]

[كِناس:]

«الْجَوارِ الْكُنَّسِ»

«كِناس» از مادّه‌ «كَنس» (بر وزن پلاس) به لانه پرندگان، مخفيگاه آهوان و حيوانات وحشى گفته مى‌شود. [4]

[كُنَّا نَحْنُ الْوارِثِين:]

«وَكُنَّا نَحْنُ الْوارِثِينَ»

تعبير به‌ «كُنَّا نَحْنُ الْوارِثِينَ» اشاره به خالى ماندن آن ديار است، و نيز اشاره‌اى است به مالكيت حقيقى خداوند، نسبت به همه چيز، كه اگر مالكيت اعتبارى بعضى اشياء را، موقتاً به بعضى انسان‌ها واگذار كند، چيزى نمى‌گذرد كه همه زائل مى‌گردد، و او وارث همگان خواهد بود. [5]

[كُنَّس:]

«الْجَوارِ الْكُنَّسِ»

«كُنَّس» جمع‌ «كانس» از مادّه‌ «كَنْس» (بر وزن شمس) به معناى مخفى شدن است. [6]

[كَنُود:]

«إِنَّ الإِنْسانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ»

«كَنُود» به زمينى مى‌گويند كه چيزى از آن نمى‌رويد، و به انسان ناسپاس و بخيل نيز

[1]. انعام، آيه 115 (ج 5، ص 509)؛ يونس، آيه 19 (ج 8، ص 315)؛ فتح، آيه 26 (ج 22، ص 108)

[2]. انعام، آيه 115 (ج 5، ص 509)؛ يونس، آيه 19 (ج 8، ص 315)؛ فتح، آيه 26 (ج 22، ص 108)؛ رحمن، آيه 11 (ج 23، ص 122)

[3]. قمر، آيه 50 (ج 23، ص 87)

[4]. تكوير، آيه 16 (ج 26، ص 199)

[5]. قصص، آيه 58 (ج 16، ص 142)

[6]. تكوير، آيه 16 (ج 26، ص 199)