ولى از «مفردات راغب» استفاده مى‌شود كه، اين واژه، دو معنا دارد: يك معناى مطلوب، كه همان معناى اول است و معناى ديگر، شى‌ء پست و بى‌ارزش است؛ تشبيه به «كَفل» چهارپايان، چرا كه هر كس آنجا سوار شود، بيم سقوط او مى‌رود (دقت كنيد). [1]

[كَفَّلَها:]

«وَ كَفَّلَها زَكَرِيَّا»

«كَفَّلَها» از مادّه‌ «كفالت» در اصل، به معناى «ضميمه كردن چيزى به ديگرى» نيز هست و به همين مناسبت به افرادى كه سرپرستى كودكى را به عهده مى‌گيرند «كَافل» يا «كفيل» گفته مى‌شود؛ زيرا در حقيقت او را ضميمه وجود خود مى‌كنند. [2]

[كُفو:]

«وَ لَمْ يَكُنْ لَّهُ كُفُواً أَحَدٌ»

«كُفو» در اصل، به معناى همطراز در مقام و منزلت و قدر است، و سپس به هر گونه شبيه و مانند اطلاق مى‌شده است. [3]

[كُفُور:]

«أَكْثَرُ النَّاسِ إِلَّا كُفُوراً»

«كُفُور» از مادّه‌ «كُفر» به معناى انكار حق است. [4]

[كَلالَة:]

«رَجُلٌ يُورَثُ كَلالَةً»

«كَلالَة» از مادّه‌ «كُلّ» در اصل معناى مصدرى دارد و به معناى‌ «كَلال» يعنى از بين رفتن قوت و توانايى است. ولى بعداً به خواهران و برادرانى كه از شخص متوفى ارث مى‌برند گفته شده است. شايد تناسب آن اين باشد كه برادران و خواهران جزء طبقه دوم ارث هستند، و تنها با نبودن پدر و مادر و فرزند، ارث مى‌برند، و چنين كسى كه پدر و مادر و فرزندى ندارد، مسلماً در رنج است و قدرت و توانايى خويش را از دست داده، لذا به آنها «كَلالَة» گفته مى‌شود.

«راغب» در كتاب «مفردات» مى‌گويد:

«كَلالَة» به ورّاث- غير از پدر و فرزند- گفته مى‌شود. و «ابن عباس» گفته: به جز فرزند به ساير ورّاث «كَلالَة» مى‌گويند. [5]

[كلام:]

«لا مُبَدِّلَ لِكَلِمَاتِ اللَّهِ»

«كلام» از مادّه‌ «كَلْم» به معناى تأثيراتى است كه با گوش درك مى‌شود. سپس توسعه پيدا كرده است، و علاوه بر الفاظ به معانى نيز «كلمه» گفته مى‌شود، و حتى به «عقيده»، «مكتب» و «روش و سنت» نيز اطلاق مى‌گردد. [6]

[1]. نساء، آيه 85 (ج 4، ص 59)؛ حديد، آيه 28 (ج 23، ص 408)

[2]. آل عمران، آيه 37 (ج 2، ص 614)

[3]. اخلاص، آيه 4 (ج 27، ص 477)

[4]. اسراء، آيه 89 (ج 12، ص 305)

[5]. نساء، آيه 12 (ج 3، ص 376)

[6]. انعام، آيه 34 (ج 5، ص 268)