[فاقِع:]

«بَقَرَةٌ صَفْرآءُ فاقِعٌ لَّوْنُها»

«فاقِع» از مادّه‌ «فَقع» به معناى زرد خالص و يك‌دست است. [1]

[فاكه:]

«في‌ شُغُلٍ فاكِهُونَ»

«فاكه» از مادّه‌ «فُكاهَة» است. «ابن منظور» در «لسان العرب» مى‌گويد: «فاكه» به انسان خوش‌مشرب و مزّاح گفته مى‌شود. [2]

[فاكهون:]

«في‌ شُغُلٍ فاكِهُونَ»

«فاكِهُونَ» از مادّه‌ «فُكاهَة» جمع‌ «فاكه» به معناى مسرور و خوشحال و خندان است و مى‌تواند اشاره به امورى باشد كه از فرط شادى، انسان را چنان به خود مشغول مى‌دارد كه از امور نگرانى‌زا، به كلى غافل مى‌سازد؛ به طورى غرق در سرور و نشاط خواهد شد، كه غم و اندوهى بر او چيره نخواهد گشت، و حتى هول و وحشتى را كه به هنگام قيام قيامت و حضور در دادگاه عدل الهى، به او دست داده، به فراموشى مى‌سپارد، كه اگر به راستى فراموش نشود، همواره سايه نگرانى و غم بر دل او سنگينى خواهد كرد. [3]

[فاكهة:]

«في‌ شُغُلٍ فاكِهُونَ»

«راغب» در «مفردات» مى‌گويد: «فاكهة» به معناى هر گونه ميوه است، يعنى‌ «فاكِهَة» مفهوم گسترده‌اى دارد، و همه انواع ميوه را شامل مى‌شود، ولى اهميت‌ «خرما» و «انار» سبب شده كه، بالخصوص از آن دو نام برده شود، و اين كه، بعضى از مفسران پنداشته‌اند: اين دو ميوه در مفهوم «فاكهة» داخل نيست، اشتباه است؛ زيرا علماى لغت آن را انكار كرده‌اند، و اصولًا عطف «خاص» بر «عام» در مواردى كه امتيازى موجود باشد، كاملًا معمول است. [4]

[فاكهين:]

«كَانُوا فيها فاكِهينَ»

«فاكهين»، گاه، به معناى استفاده كردن از «فواكه» و ميوه‌ها، گاه، به معناى گفتگوهاى فكاهى و سرورانگيز، و گاه، به معناى هر گونه تنعم و تلذذ تفسير شده است، و معناى اخير از همه جامع‌تر است.

از مادّه‌ «فكه» (بر وزن نظر)، به معناى مسرور و خندان بودن و ديگران را با سخنان شيرين و مزاح مسرور كردن است، بعضى‌

[1]. بقره، آيه 69 (ج 1، ص 357)

[2]. يس، آيه 55 (ج 18، ص 440)

[3]. يس، آيه 55 (ج 18، ص 440)

[4]. يس، آيه 55 (ج 18، ص 440)؛ ص، آيه 51 (ج 19، ص 335)؛ رحمن، آيات 11، 68 (ج 23، صفحات 122، 188)