جهت است. [1]

[غُلُّوه:]

«خُذُوهُ فَغُلُّوهُ»

«غُلُّوه» از مادّه‌ «غلّ»، چنان كه قبلًا هم گفته‌ايم زنجيرى است كه گاه به وسيله آن، دست و پاى مجرمان را به گردن آنها مى‌بستند و بسيار مشقت‌بار و رنج‌آور بوده است. [2]

[غمام:]

«وَ ظَلَّلْنَا عَلَيْكُمُ الْغَمَامَ»

«غمام» به معناى ابر است، ولى بعضى معتقدند: «غمام» مخصوصاً به ابرهاى سفيد رنگ گفته مى‌شود، و در توصيف آن چنين مى‌گويند: غمام ابرى است كه سردتر و نازك‌تر است در حالى كه سحاب به گروه ديگرى از ابرها گفته مى‌شود كه نقطه مقابل آن است، و «غمام» در اصل از مادّه‌ «غم» به معناى پوشيدن چيزى است و اين كه به ابر، غمام گفته شده است به خاطر آن است كه صفحه آسمان را مى‌پوشاند و اگر به اندوه، «غم» مى‌گوئيم نيز از اين جهت است كه گويى قلب انسان را در پوشش خود قرار مى‌دهد. [3]

[غَمَراتِ:]

«في‌ غَمَراتِ الْمَوْتِ»

«غَمَراتِ» جمع‌ «غمره» (بر وزن ضربه) در اصل، به معناى از بين بردن آثار چيزى است و سپس به معناى آب فراوانى كه تمام چهره چيزى را مى‌پوشاند و مسير خود را مى‌شويد آمده است و نيز به جهل و شدائد و گرفتارى‌هايى كه انسان را در كام خود مى‌كشد، گفته مى‌شود؛ و در آيه 54 سوره‌ «مؤمنون» به معناى غفلت، سرگردانى و جهل و گمراهى است. [4]

[غُمَّة:]

«أَمْرُكُمْ عَلَيْكُمْ غُمَّةً»

«غُمَّة» از مادّه‌ «غم»، به معناى پوشاندن چيزى است، و اين كه به اندوه نيز غم گفته مى‌شود، به خاطر آن است كه «قلب» انسان را مى‌پوشاند. [5]

[غُنْم:]

«وَ اعْلَمُوآ أَنَّمَا غَنِمْتُمْ»

«غُنْم» يعنى دسترسى يافتن به چيزى بدون مشقت؛ و غُنْم و غنيمت و مَغنَم به معناى فَيْى‌ء است (فَيْى‌ء را نيز در لغت به معناى چيزهايى كه بدون زحمت به انسان مى‌رسد ذكر كرده‌اند ...). [6]

[1]. آل عمران، آيه 161 (ج 3، ص 197)

[2]. حاقّه، آيه 30 (ج 24، ص 469)

[3]. بقره، آيات 57، 210 (ج 1، ص 318؛ ج 2، صفحه 105)؛ فرقان، آيه 25 (ج 15، ص 79)

[4]. انعام، آيه 93 (ج 5، ص 435)؛ مؤمنون، آيه 54 (ج 14، ص 282)؛ ذاريات، آيه 11 (ج 22، ص 326)

[5]. يونس، آيه 71 (ج 8، ص 428)

[6]. انفال، آيه 41 (ج 7، صفحات 219، 220)