[عود:]

«ثُمَّ يَعُودُونَ لِمَا قالُوا»

مراد از «عود» (يعودون) يا تكرار «ظهار» است، يا منظور بازگشت به سنت جاهليت در اين گونه امور است، و يا اين كه به معناى تدارك و جبران اين عمل مى‌باشد. [1]

[عَوْرَه:]

«إِنَّ بُيُوتَنَا عَوْرَةٌ»

واژه‌ «عَوْرَه» در اصل از مادّه‌ «عار» است، و به چيزى گفته مى‌شود كه آشكار ساختنش موجب عار باشد، به شكاف‌هايى كه در لباس يا ديوار خانه ظاهر مى‌شود، و همچنين به نقاط آسيب پذير مرزها، و آنچه انسان از آن بيم و وحشت دارد نيز «عوره» گفته مى‌شود، در اينجا منظور خانه‌هايى است كه در و ديوار مطمئنى ندارد، و بيم حمله دشمن به آن مى‌رود.

و از آنجا كه آشكار شدن آلت جنسى مايه عيب و عار است در لغت عرب به آن‌ «عورت» اطلاق شده. كلمه «عورة» گاه، به معناى شكاف در ديوار، لباس و مانند آن نيز آمده است و گاه، به معناى مطلق عيب مى‌باشد.

اطلاق كلمه «عورت» بر اوقات سه‌گانه، در سوره‌ «نور» به خاطر آن است كه مردم در اين اوقات خود را زياد مقيد به پوشانيدن خويش- مانند ساير اوقات- نمى‌كنند و يك حالت خصوصى دارند. [2]

[عهد:]

«عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْداً»

بعضى گفته‌اند: «عهد» همان ايمان به پروردگار، اقرار به يگانگى او و تصديق پيامبران خدا است. بعضى ديگر گفته‌اند:

«عهد» در اينجا به معناى شهادت به وحدانيت حق و بيزارى از كسانى است كه در برابر خدا پناهگاه و قدرتى قائلند و همچنين اميد نداشتن به غير «اللّه».

«عهد» در سوره‌ «معارج» مفهوم وسيعى دارد كه هم عهدهاى مردمى را شامل مى‌شود و هم عهدها و پيمان‌هاى الهى را؛ زيرا «عهد» هرگونه التزام و تعهدى است كه انسان نسبت به ديگرى مى‌دهد، و بدون شك، كسى كه ايمان به خدا و پيامبر او مى‌آورد، با اين ايمان تعهدات وسيعى را پذيرفته است. [3]

[عِهن:]

«وَ تَكُونُ الْجِبالُ كَالْعِهْنِ»

«عِهن» (بر وزن ذهن) به معناى پشم زده شده‌اى است كه رنگين باشد. [4]

[1]. مجادله، آيه 3 (ج 23، ص 426)

[2]. نور، آيه 58 (ج 14، ص 575)؛ احزاب، آيه 13 (ج 17، ص 247)

[3]. مريم، آيه 87 (ج 13، صفحات 154، 155)؛ معارج، آيه 32 (ج 25، ص 46)

[4]. معارج، آيه 9 (ج 25، ص 30)؛ قارعه، آيه 5 (ج 27، ص 287)