ستون‌هايى دارد، اما قابل رؤيت نيست. و چنان كه در تفسير سوره «رعد» گفته‌ايم، اين تعبير، اشاره لطيفى است به قانون‌ «جاذبه و دافعه»، كه همچون ستونى بسيار نيرومند اما نامرئى، كرات آسمانى را در جاى خود نگه داشته. و به معناى هر شى‌ء طولانى، مانند: قطعات چوب و آهن نيز آمده است.

«عَمَد» (بر وزن صمد) و «عُمُد» (بر وزن دهل) هر دو جمع «عمود» به معناى ستون است، هر چند از نظر ادبى اولى را جمع و دومى را اسم جمع دانسته‌اند. [1]

[عمل:]

«مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ»

«عمل» به طورى كه «راغب» در « «مفردات»» گفته، به معناى هر كارى است كه با قصد انجام مى‌گيرد، ولى «فعل»، اعم از آن است، يعنى به كارهايى كه با قصد، يا بى قصد، انجام مى‌گيرد اطلاق مى‌شود. [2]

[عميق:]

«مِنْ كُلِّ فَجٍّ عَميقٍ»

«عميق» از مادّه‌ «عُمْق» در اينجا به معناى دور است. [3]

[عَمِين:]

«كَانُوا قَوْماً عَمينَ»

«عَمِين» جمع‌ «عَمْى» (بر وزن دلو) معمولًا به كسى گفته مى‌شود كه چشم بصيرت و ديد باطن او از كار افتاده است ولى‌ اعمى‌ هم به افرادى گفته مى‌شود كه ديد ظاهر خود را از دست داده‌اند و هم آنها كه ديد باطن را (بايد توجّه داشت كه «عمى» به هنگامى كه اعْراب به خود مى‌گيرد به «عمٍ» تبديل مى‌شود). [4]

[عَنَت:]

«لِمَنْ خَشِيَ الْعَنَتَ مِنْكُمْ»

«عَنَت» از مادّه‌ «مُعانتة» (بر وزن سند) در اصل، به معناى شكستن استخوانى است كه قبلًا شكسته شده، يعنى پس از بهبودى و التيام، مجدداً بر اثر حادثه‌اى بشكند، بديهى است اين نوع شكستگى بسيار دردناك و رنج‌آور است، و به همين دليل «عنت» در مشكلات طاقت‌فرسا و كارهاى رنج‌آور استعمال شده است. [5]

[عِنْدَ رَبِّهِمْ:]

«يَشآؤُنَ عِنْدَ رَبِّهِمْ»

تعبير «عِنْدَ رَبِّهِمْ» (نزد پروردگارشان) بيان نهايت لطف الهى درباره آنها است، گويى هميشه ميهمان او هستند، و هر چه بخواهند نزد او دارند. [6]

[1]. رعد، آيه 2 (ج 10، ص 134)؛ لقمان، آيه 10 (ج 17، ص 40)؛ همزه، آيه 9 (ج 27، ص 342)

[2]. فرقان، آيه 23 (ج 15، ص 75)

[3]. حجّ، آيه 27 (ج 14، ص 82)

[4]. اعراف، آيه 64 (ج 6، ص 269)

[5]. نساء، آيه 25 (ج 3، صفحات 443، 444)

[6]. زمر، آيه 34 (ج 19، ص 475)