به معناى محو كردن و زائل كردن آثار چيزى است، و در اينجا ممكن است اشاره به محو نور ستارگان باشد يا متلاشى شدن آنها، ولى تفسير اول مناسب‌تر است. [1]

[طَمَسْنَا:]

«وَ لَوْ نَشآءُ لَطَمَسْنَا»

«طَمَسْنَا» از مادّه‌ «طَمْس» (بر وزن شمس) به معناى محو كردن و از بين بردن آثار چيزى است، و در اينجا اشاره به محو نور چشم يا محو خود چشم است به طورى كه چيزى از آن باقى نماند، و به كلّى محو گردد. [2]

[طَوَّافُون:]

«طَوَّافُونَ عَلَيْكُمْ»

«طَوَّافُون» در اصل، از مادّه‌ «طواف» به معناى گردش دور چيزى است؛ و چون به صورت صيغه مبالغه آمده، به معناى كثرت در اين امر مى‌باشد. و با توجّه به اين كه بعد از آن، «بَعْضُكُمْ عَلى‌ بَعْضٍ» آمده، مفهوم جمله اين مى‌شود كه در غير اين سه وقت، شما مجاز هستيد بر گرد يكديگر بگرديد و رفت و آمد داشته باشيد، و به هم خدمت كنيد. [3]

[طود:]

«فِرْقٍ كَالطُّودِ الْعَظِيمِ»

«طود» به معناى كوه عظيم است، و توصيف مجدد آن به عظيم در آيه فوق تأكيدى بر اين معنا است. [4]

[طَوعاً:]

«وَالأَرْضِ طَوْعاً وَ كَرْهاً»

در تفسير «طوعاً و كرهاً» اين احتمال داده شده كه منظور از «طوعاً» جرياناتى از جهان آفرينش است كه موافق ميل فطرى و طبيعى يك موجود است (مانند ميل طبيعى موجود زنده براى زنده ماندن) و منظور از «كرهاً» تمايلى است كه از خارج بر يك موجود تحميل مى‌شود مانند مرگ يك موجود زنده بر اثر هجوم ميكروب‌ها. [5]

[طَوْعاً أَوْ كَرْهاً:]

«طَوْعاً أَوْ كَرْهاً»

تعبير به‌ «طَوْعاً أَوْ كَرْهاً» اشاره به اين است كه اراده قطعى خداوند، به شكل گرفتن آسمان‌ها و زمين تعلق يافته بود، و در هر صورت مى‌بايست آن مواد، به چنين صورت مطلوبى در آيند، بخواهند يا نخواهند. [6]

[طوفان:]

«عَلَيْهِمُ الطُّوفانَ»

«طوفان» از مادّه‌ «طوف» (بر وزن خوف) به معناى موجود گردنده و طواف كننده است؛

[1]. مرسلات، آيه 8 (ج 25، ص 400)

[2]. يس، آيه 66 (ج 18، ص 458)

[3]. نور، آيه 58 (ج 14، ص 576)

[4]. شعراء، آيه 63 (ج 15، ص 270)

[5]. رعد، آيه 15 (ج 10، ص 186)

[6]. فصّلت، آيه 11 (ج 20، ص 246)