بازگردانده شدند و به سوى قرآن روى آوردند. [1]

[صَرَّفْنَا:]

«وَ لَقَدْ صَرَّفْنَا فِى هذا الْقُرْآنِ»

«صَرَّفْنَا» از مادّه‌ «تصريف» به معناى تغيير دادن و دگرگون ساختن است، و مخصوصاً با توجّه به اين كه از باب‌ «تفعيل» است، معناى كثرت را نيز در بردارد. و از آنجا كه بيانات قرآن، در زمينه اثبات توحيد و نفى شرك، گاهى در لباس استدلال منطقى، گاهى فطرى، زمانى در شكل تهديد، گاهى تشويق، و خلاصه از انواع طرق و فنون مختلف كلام، براى آگاه ساختن و بيدار كردن مشركان استفاده شده است، تعبير به‌ «صَرَّفْنَا» در مورد آن بسيار مناسب است.

بنابراين، هدف از اين تعبير، آن است كه ما در لباس‌هاى گوناگون و چهره‌هاى مختلف و به هر زبانى كه امكان تأثير در آن بوده، با مردم سخن گفته‌ايم. [2]

[صُرْهُنَّ:]

«الطَّيْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَيْكَ»

«صُرْهُنَّ» در اصل از ريشه‌ «صَوْر» (بر وزن غور) گرفته شده كه به معناى «قطع كردن»، «متمايل نمودن» و «بانگ زدن» است، كه از ميان اين سه معنا، در اينجا همان معناى نخست، منظور است، يعنى: چهار مرغ انتخاب كن و آنها را ذبح نموده و قطعه قطعه كرده در هم بياميز. [3]

[صَرَّة:]

«امْرَأَتُهُ فِى صَرَّةٍ»

واژه‌ «صَرَّة» از مادّه‌ «صرّ» (بر وزن شرّ)، در اصل به معناى بستن و به هم بستگى است، و به فرياد شديد و همچنين جمعيت متراكم نيز گفته مى‌شود، چرا كه داراى شدت و به هم پيوستگى است. [4]

[صَرِيخ:]

«فَلا صَرِيْخَ لَهُم»

«صَرِيخ» از مادّه‌ «صراخ» به معناى فريادرس است. [5]

[صَرِيم:]

«فَأَصْبَحَتْ كَالصَّرِيْمِ»

«صَرِيم» از مادّه‌ «صرم» به معناى «قطع» است، و در اينجا به معناى «شب ظلمانى»، يا «درخت بدون ميوه» يا «خاكستر سياه» است؛ زيرا شب با فرا رسيدن روز قطع مى‌شود، همان گونه كه روز با فرارسيدن شب، و لذا گاهى به شب و روز «صريمان» مى‌گويند. [6]

[صَعَد:]

[1]. احاقف، آيه 29 (ج 21، ص 384)

[2]. اسراء، آيات 41 و 89؛ كهف، آيه 54 (ج 12، صفحات 150، 305 و 512)

[3]. بقره، آيه 260 (ج 2، ص 358)

[4]. ذاريات، آيه 29 (ج 22، ص 358)

[5]. يس، آيه 43 (ج 18، ص 420)

[6]. قلم، آيه 20 (ج 24، ص 402)