[سَوَّل:]

«سَوَّلَ لَهُمْ وَ أَمْلى‌ لَهُمْ»

«سَوَّل» از مادّه‌ «سؤل» (بر وزن قفل) به معناى حاجتى است كه نفس آدمى نسبت به آن حريص است. [1]

[سَوَّلْتَ:]

«قالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ»

«سَوَّلْتَ» از مادّه‌ «تسويل» به معناى «تزيين» مى‌باشد، گاهى آن را به معناى «ترغيب» و گاهى به معناى «وسوسه كردن» تفسير كرده‌اند، كه تقريباً همه به يك معنا باز مى‌گردد، يعنى هواهاى نفسانى شما اين كار را براى شما زينت داد. [2]

[سَوّى‌:]

«الَّذي خَلَقَ فَسَوّى‌»

«سَوّى‌» از مادّه‌ «تسويه» به معناى نظام بخشيدن و مرتب نمودن است و مفهوم گسترده‌اى دارد كه تمام نظامات جهان را شامل مى‌شود، اعم از نظاماتى كه بر منظومه‌ها و كواكب آسمان حاكم است، و يا آنچه بر مخلوقات زمينى، مخصوصاً انسان از نظر جسم و جان؛ و اين كه بعضى از مفسران آن را تنها به نظامِ خاصِ دست و پا و چشم‌هاى انسان، و يا راست قامت بودن او تفسير كرده‌اند، در حقيقت بيان مصداق محدودى از اين مفهوم وسيع است. [3]

[سُوءَ الْعَذابِ:]

«سُوءَ الْعَذابِ»

«سُوءَ الْعَذابِ» اگر چه به معناى «مجازات بد» است، ولى چون مجازات بد، مجازاتى است كه در نوع خود شديد و فوق‌العاده دردناك باشد، بسيارى از مفسران آن را به «مجازات شديد» تفسير كرده‌اند. [4]

[سَيِّئات:]

«يَمْكُرُونَ السَّيِّئاتِ»

«سَيِّئات» در آيه فوق، همه زشتى‌ها و بدى‌ها را اعم از بدى‌هاى عقيدتى يا عملى شامل مى‌شود. [5]

[سَيِّئَة:]

«الْحَسَنَةُ وَ لَا السَّيِّئَةُ»

«سَيِّئَة» به معناى گناه و بدى مفهوم وسيعى دارد، كه هر گونه انحراف و زشتى و عذاب در مفهوم آن خلاصه شده است، ولى جمعى از مفسران، «سيئة» را به معناى «شرك و كفر»، بعضى آن را به «اعمال قبيح»، و بعضى به معناى «غضب و جهل و خشونت و انتقام‌جوئى» تفسير كرده‌اند ولى تفسير اول از همه مناسب‌تر به نظر مى‌رسد. [6]

[1]. محمّد، آيه 25 (ج 21، ص 491).

[2]. يوسف، آيه 18 (ج 9، ص 415).

[3]. أعلى‌، آيه 2 (ج 26، ص 399).

[4]. انعام، آيه 157 (ج 6، ص 61).

[5]. فاطر، آيه 10 (ج 18، ص 215).

[6]. عنكبوت، آيه 27 (ج 16، ص 267)؛ فصّلت، آيه 34 (ج 20، ص 299).