آفتاب آمد دليل آفتاب، وجود او نيز دليل حقانيت او است. [1]

[سَراح:]

«أُسَرِّحْكُنَّ سَراحاً»

«سَراح» در اصل از مادّه‌ «سرح» (بر وزن شرح) به معناى گياه و درختى است كه برگ و ميوه دارد، و «سَرَحْتُ الإِبِلَ» يعنى شتر را رها كردم، تا از گياهان و برگ درختان بهره گيرند؛ سپس به معناى وسيع‌تر، به معناى هرگونه رها كردن هر چيز و هر شخص اطلاق شده و گاه، به عنوان كنايه از طلاق دادن نيز مى‌آيد. «تَسْرِيْحُ الشَّعْرِ» به شانه زدن مو گفته مى‌شود كه در آن نيز معناى رهايى افتاده است. [2]

[سَراح جميل:]

«سَراحاً جَميلًا»

منظور از «سَراح جميل» در آيه مورد بحث، رها كردن زنان توأم با نيكى و خوبى و بدون نزاع و قهر است. [3]

[سُرادِق:]

«أَحاطَ بِهِمْ سُرادِقُها»

«سُرادِق» يعنى خيمه‌هاى بلند ( «سُرادِق» در اصل از كلمه فارسى سراپرده گرفته شده است). [4]

[سِراع:]

«مِنَ الأَجْداثِ سِراعاً»

«سِراع» جمع‌ «سريع» (مثل ظراف و ظريف) به معناى شخص يا چيزى است كه به سرعت حركت مى‌كند. [5]

[سَرَب:]

«سَبيلَهُ فِي الْبَحْرِ سَرَباً»

«سَرَب» (بر وزن جَرَب) به گونه‌اى كه «راغب» در «مفردات» گويد، به معناى راه رفتن در سراشيبى است. [6]

[سَرد:]

«وَ قَدِّرْ فِي السَّرْدِ»

«سَرد» در اصل به معناى بافتن اشياء خشن، همانند زره است، جمله‌ «وَ قَدِّرْ فِي السَّرْدِ» مفهومش، همان رعايت كردن اندازه‌هاى متناسب، در حلقه‌هاى زره و طرز بافتن آن است. [7]

[سُرُر:]

«عَلى‌ سُرُرٍ مُتَقابِلينَ»

«سُرُر» جمع‌ «سَرير» در اصل به معناى تخت يا صندلى و مانند آن است كه روى آن مى‌نشينند و مجالس پر سرورى را برگزار مى‌نمايند (توجّه داشته باشيد «سُرُر» و «سُرُور» از يك ماده است).

[1]. احزاب، آيه 46 (ج 17، ص 391)

[2]. احزاب، آيه 28 (ج 17، ص 302)

[3]. احزاب، آيه 49 (ج 17، ص 400)

[4]. كهف، آيه 29 (ج 12، ص 458)

[5]. معارج، آيه 43 (ج 25، ص 56)

[6]. كهف، آيه 61 (ج 12، ص 524)

[7]. سبأ، آيه 11 (ج 18، ص 44)