طى مى‌كنند، و گروه دوم كيفرهاى شديدى مى‌بينند.

مرحوم‌ «سيد مرتضى» كه از بزرگان شيعه است، چنين مى‌گويد: «خداوند متعال بعد از ظهور حضرت مهدى عليه السلام گروهى از كسانى كه قبلًا از دنيا رفته‌اند را به اين جهان بازمى‌گرداند، تا در ثواب و افتخارات يارى او و مشاهده حكومت حق بر سراسر جهان، شركت جويند، و نيز گروهى از دشمنان سرسخت را بازمى‌گرداند تا از آنها انتقام گيرد. سپس مى‌افزايد: دليل بر صحت اين مذهب اين است كه هيچ عاقلى نمى‌تواند قدرت خدا را بر اين امر انكار كند؛ چرا كه اين مسأله محالى نيست، در حالى كه بعضى از مخالفين ما، چنان اين موضوع را انكار مى‌كنند كه گويى آن را محال و غير ممكن مى‌شمرند. بعد اضافه مى‌كند كه دليل بر اثبات اين عقيده، اجماع اماميه است؛ زيرا احدى از آنها با اين عقيده مخالفت نكرده است».

البته از كلمات بعضى از قدماى علماى شيعه، و همچنين از سخنان مرحوم طبرسى در مجمع البيان برمى‌آيد كه اقليت بسيار كوچكى از شيعه، با اين عقيده مخالف بودند، و رجعت را به معناى بازگشت دولت و حكومت اهل‌بيت عليهم السلام تفسير مى‌كردند، نه بازگشت اشخاص و زنده شدن مردگان، ولى مخالفت آنها طورى است كه به اجماع لطمه‌اى نمى‌زند. [1]

[رَجْفَه:]

«فَلَمَّآ أَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ»

«رَجْفَه» به معناى لرزه است. [2]

[رَجِل:]

«بِخَيْلِكَ وَ رَجِلِكَ»

«رَجِل» به معناى لشكر پياده است. [3]

[رجم:]

«رَجْما بِالْغَيْبِ»

«رجم» در اصل، به معناى «سنگ، يا پراندن سنگ» است، سپس به هر نوع تيراندازى اطلاق شده است، و گاه به معناى كنايى «متهم ساختن» يا «قضاوت به ظن و گمان» استعمال مى‌شود. و در اصل از «رجام» (بر وزن كتاب) جمع‌ «رجمة» (بر وزن لقمه) به معناى قطعه سنگى است كه روى قبر مى‌گذارند، و يا بت پرستان گرد آن مى‌گردند. و نيز «رجم» به معناى زدن با سنگ، تا سر حدّ قتل است (سنگسار) و گاه نيز به معناى قتل به هر شكل و هر نوع باشد آمده است؛ زيرا كشتارشان با سنگ بوده. [4]

[1]. نمل، آيه 85 (ج 15، ص 586)

[2]. اعراف، آيه 155 (ج 6، ص 461)

[3]. اسراء، آيه 64 (ج 12، ص 206)

[4]. كهف، آيه 22 (ج 12، ص 423)؛ شعراء، آيه 116 (ج 15، ص 312)؛ دخّان، آيه 20 (ج 21، صفحه 182)