نابودى دنيا است.

بايد توجّه داشت كه مادّه‌ «رجف» هم به صورت فعل متعدى و هم به صورت لازم آمده است، در صورت اول‌ «راجِفَه» به معناى همان زلزله عظيمى است كه زمين و همه موجودات را به لرزه در مى‌آورد، و در صورت دوم‌ «راجِفَه» به معناى خود زمين است كه به لرزه در مى‌آيد (دقت كنيد). [1]

[رادِفَه:]

«تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ»

«رادِفَه» از مادّه‌ «ردف» (بر وزن حرف)، به معناى شخصى يا چيزى است كه به دنبال ديگرى قرار مى‌گيرد، و لذا به شخصى كه دنبال سر ديگرى بر مركب سوار مى‌شود، رديف مى‌گويند.

يارى از مفسران معتقدند كه منظور از «رادِفَه» اشاره به صيحه دوم يا نفخ صور ثانى است كه نفخه حيات، رستاخيز و بازگشت به زندگى جديد است. [2]

[راسِيات:]

«وَ قُدُورٍ رَّاسِياتٍ»

«راسِيات» جمع‌ «راسيه» به معناى «پا بر جا و ثابت» است، و در اينجا منظور ديگ‌هايى است كه به خاطر بزرگى، آن را از جا تكان نمى‌دادند. [3]

[راعِنَا:]

«لا تَقُولُواْ راعِنَا»

«راعِنَا» اگر از مادّه‌ «رَعْى» به معناى مهلت دادن گرفته شده، يعنى مراعات كن و مهلت بده مى‌باشد، و اگر از مادّه‌ «رعونت» گرفته شود، به معناى ما را تحميق كن، مى‌باشد؛ و بايد توجّه داشت كه در صورت اول، نون‌ «راعِنَا» بدون تشديد و در صورت دوم با تشديد خواهد بود. و از پاره‌اى از روايات استفاده مى‌شود گويا يهود مخصوصاً نون را تشديد داده و آخر آن را مى‌كشيدند. [4]

[راغِبُونَ:]

«إِنَّآ إِلى‌ رَبِّنَا راغِبُونَ»

«راغِبُونَ» از مادّه‌ «رغبت» است، اين ماده هر گاه با «إِلى‌» يا «فِى» متعدّى شود به معناى تمايل به چيزى است، و هر گاه با «عَنْ» متعدّى شود به معناى انصراف و بى‌اعتنايى نسبت به چيزى است. [5]

[رافعه:]

«خافِضَةٌ رَّافِعَةٌ»

رستاخيز «رافعه» است؛ چرا كه به خدا سوگند اولياء الله را به بهشت بالا مى‌برد. [6]

[راق:]

«وَ قيلَ مَنْ راقٍ»

«راق» از مادّه‌ «رقى» (بر وزن نهى) و «رُقيه»

[1]. نازعات، آيه 6 (ج 26، ص 93)

[2]. نازعات، آيه 7 (ج 26، ص 93)

[3]. سبأ، آيه 13 (ج 18، ص 53)

[4]. بقره، آيه 104 (ج 1، ص 441)؛ نساء، آيه 46 (ج 3، ص 514)

[5]. قلم، آيه 32 (ج 24، ص 408)

[6]. واقعه، آيه 3 (ج 23، ص 212)