[خُنَّس:]

«فَلا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ»

«خُنَّس» جمع‌ «خانس» از مادّه‌ «خنس» (بر وزن شمس) در اصل به معناى انقباض، بازگشت و پنهان شدن است؛ و شيطان را از اين جهت «خَنَّاس» مى‌گويند كه خود را مخفى مى‌كند، و هنگامى كه نام خدا برده شود، منقبض مى‌شود. [1]

[خُوار:]

«جَسَداً لَّهُ خُوارٌ»

«خُوار» به معناى صداى مخصوصى است كه از گاو يا گوساله برمى‌خيزد، و گاهى به صداى شتر نيز گفته مى‌شود. [2]

[خَوالِف:]

«يَكُونُوا مَعَ الْخَوالِفِ»

«خَوالِف» جمع‌ «خالفة»، از مادّه‌ «خلف»، به معناى پشت سر است؛ به همين جهت به زنان كه به هنگام رفتن مردان به خارج از منزل، در منزل باقى مى‌مانند «خالفة» گفته مى‌شود، و در آيه مورد بحث، منظور از «خَوالِف»، تمام كسانى است كه به نحوى از شركت در ميدان جنگ معذور بودند، اعم از

[1]. تكوير، آيه 15 (ج 26، ص 198)

[2]. اعراف، آيه 148 (ج 6، ص 442)؛ طه، آيه 88 (ج 13، ص 300)