در مورد شكم‌هاى گرسنه، گردوى پوك و ستارگان خالى از باران گفته شده است (عرب جاهلى معتقد بود كه هر ستاره‌اى در افق ظاهر مى‌شود بارانى همراه دارد). [1]

[خَبال:]

«لا يَأْلُونَكُمْ خَبالًا»

«خَبال» در اصل، به معناى از بين رفتن چيزى است؛ غالباً به زيان‌هايى كه در عقل انسان اثر مى‌گذارد، گفته مى‌شود. «خَبال» به معناى اضطراب و ترديد و «خَبَل» (بر وزن اجَل) به معناى «جنون» نيز آمده است. [2]

[خَبْل:]

«مَّا زادُوكُمْ إِلَّا خَبَالًا»

«خَبْل» (بر وزن طَبْل) به معناى «فاسد شدن اعضاء» است. [3]

[خبيثات، خبيثون:]

«وَالْخَبيثُونَ لِلْخَبيثاتِ»

در اين كه منظور از «خبيثات» و «خبيثون» در آيه مورد بحث، كيست و چيست؟

مفسران بيانات مختلفى دارند:

1- گاه گفته شده كه منظور سخنان ناپاك، تهمت، افترا و دروغ است كه تعلق به افراد آلوده دارد.

2- گاه گفته مى‌شود كه «خبيثات» به معناى «سيئات» و مطلق اعمال بد و كارهاى ناپسند است كه برنامه مردان ناپاك است.

3- «خبيثات» و «خبيثون» اشاره به زنان و مردان آلوده دامان است، و ظاهراً منظور از آيه همين است؛ زيرا قرائنى در دست است كه معناى اخير را تأييد مى‌كند. [4]

[خَبِير:]

«بِذُنُوبِ عِبادِهِ خَبيراً»

«خَبِير» به معناى آگاه و در اينجا به معناى آگاه از نيّت و عقيده است و به معناى كسى است كه از مسائل دقيق آگاه است. [5]

[خب‌ء:]

«الْخَبْ‌ءَ فِي السَّمَاواتِ»

«خب‌ء» (بر وزن صبر) به معناى هر چيز پنهانى و پوشيده است و در اينجا اشاره به احاطه علم پروردگار به غيب آسمان و زمين است؛ يعنى چرا براى خداوندى سجده نمى‌كنند كه غيب آسمان و زمين و اسرار نهفته آن را مى‌داند. و اين كه بعضى آن را به خصوص باران (در مورد آسمان‌ها) و گياه (در مورد زمين) تفسير كرده‌اند، در حقيقت از قبيل بيان مصداق روشن است. و همچنين‌

[1]. نمل، آيه 52 (ج 15، ص 528)؛ حاقّه، آيه 7 (ج 24، ص 444)

[2]. آل عمران، آيه 118 (ج 3، ص 91)؛ توبه، آيه 47 (ج 7، ص 511)

[3]. توبه، آيه 47 (ج 7، ص 511)

[4]. نور، آيه 26 (ج 14، ص 451)

[5]. اسراء، آيه 17 (ج 12، ص 77)؛ حجّ، آيه 63 (ج 14، ص 173)