اشاره به سينه و قسمت‌هاى جلو بدن او است، بنابراين، منظور نطفه مرد است كه از قسمت‌هاى درون شكم كه در ميان پشت و قسمت جلو قرار دارد خارج مى‌شود.

3- منظور خروج جنين است از رحم زن، كه ميان پشت و قسمت‌هاى جلو بدن او قرار گرفته است.

4- بعضى گفته‌اند: اين آيه، اشاره به يك نكته دقيق علمى است كه اكتشافات اخير از روى آن پرده برداشته، و در عصر نزول قرآن مسلماً از همه پنهان بوده، و آن اين كه نطفه از «بيضه» مرد و «تخمدان» زن گرفته مى‌شود، و مطالعات دانشمندان جنين‌شناسى نشان مى‌دهد كه اين دو در ابتداى امر كه در جنين ظاهر مى‌شوند، در مجاورت كليه‌ها قرار دارد، و تقريباً مقابل وسط ستون فقرات در ميان صلب (پشت) و ترائب (پايين‌ترين دنده‌هاى انسان) قرار گرفته، سپس با گذشت زمان و نمو اين دو عضو، تدريجاً از آن محل پايين مى‌آيند، و هر كدام در موضع فعلى خود جاى مى‌گيرد، و از آنجا كه پيدايش انسان از تركيب نطفه زن و مرد است، و محل اصلى اين دو در آغاز در ميان «صلب» و «ترائب» قرار دارد، قرآن چنين تعبيرى را انتخاب كرده، تعبيرى كه در آن روز براى هيچ كس شناخته شده نبود، و علم جنين‌شناسى جديد پرده از روى آن برداشته است. [1]

[تراب:]

«كُنْتُمْ تُراباً وَ عِظاماً»

«تراب» به معناى خاك است و در سوره‌ «صافات»، بر «عظام» (استخوان‌ها) مقدم داشته شده، اين امر ممكن است اشاره به يكى از سه نكته باشد:

نخست اين كه گر چه انسان بعد از مرگ، ابتداء به صورت استخوان و بعد خاك در مى‌آيد، ولى چون بازگشت خاك به حيات، عجيب‌تر است مقدم ذكر شده.

دوم اين كه هنگامى كه بدن مردگان متلاشى مى‌شود، نخست گوشت‌ها تبديل به خاك مى‌گردد و در كنار استخوان‌ها قرار مى‌گيرد، بنابراين در آنِ واحد هم خاك است و هم استخوان.

سوم اين كه «تراب»، اشاره به جسدهاى نياكان دور است و «عظام» اشاره به بدن‌هاى پدران كه هنوز كاملًا تبديل به خاك نشده است. [2]

[تُراث:]

«وَ تَأْكُلُونَ التُّراثَ»

«تُراث» در اصل‌ «وراث» (بر همان وزن) بوده، سپس «واو» تبديل به «تاء» شده است. [3]

[1]. طارق، آيه 7 (ج 26، ص 377)

[2]. مؤمنون، آيه 35 (ج 14، ص 262)؛ صافات، آيه 16 (ج 19، ص 42)

[3]. فجر، آيه 19 (ج 26، ص 481)