دو سر كمان را به‌هم نزديك مى‌كند. [1]

[تَتَوَفَّاهُم:]

«تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ»

تعبير به‌ «تَتَوَفَّاهُم» (روح آنها را دريافت مى‌دارند) تعبير لطيفى است درباره مرگ، اشاره به اين كه مرگ به معناى فنا و نيستى و پايان همه چيز نيست، بلكه انتقالى است از يك مرحله به مرحله بالاتر. [2]

[تَثْرِيب:]

«لا تَثْريبَ عَلَيْكُمُ»

«تَثْرِيب» در اصل از مادّه‌ «ثرب» (بر وزن سرو) به پوسته نازكى از پيه مى‌گويند كه روى معده و روده‌ها را مى‌پوشاند و «تثريب» به معناى كنار زدن آن است، سپس به معناى سرزنش و توبيخ و ملامت آمده، گويى با اين كار پرده گناه از چهره طرف كنار زده مى‌شود. [3]

[تَثْقَفَنَّهُمْ:]

«تَثْقَفَنَّهُمْ فِي الْحَرْبِ»

«تَثْقَفَنَّهُمْ» از مادّه‌ «ثَقْف» (بر وزن سقف) به معناى درك كردن چيزى از روى دقت و با سرعت است، اشاره به اين كه بايد از موضع‌گيرى‌هاى آنها به سرعت و با دقت آگاه شوى و پيش از آن كه تو را در يك جنگ غافلگيرانه گرفتار كنند، مانند صاعقه بر سر آنها فرود آئى. [4]

[تَجْئَرُونَ:]

«فَإِلَيْهِ تَجْئَرُونَ»

«تَجْئَرُونَ» در اصل از مادّه‌ «جُؤار» (بر وزن غبار) به معناى آواى چهار پايان و وحوش است كه بى‌اختيار به هنگام درد و رنج سر مى‌دهند و سپس به عنوان كنايه در همه ناله‌هايى كه بى‌اختيار از درد و رنج برمى‌خيزد به كار رفته است. [5]

[تُجادِلُ:]

«قَوْلَ الَّتي‌ تُجادِلُكَ»

«تُجادِلُ» از «مجادله» از مادّه‌ «جدل» گرفته شده كه در اصل به معناى تابيدن طناب است، و از آنجا كه به هنگام گفتگوهاى طرفينى و اصرار آميز، هر يك از دو طرف مى‌خواهد ديگرى را قانع كند، مجادله بر آن اطلاق شده است. [6]

[تَجِدَ:]

«يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ»

«تَجِدَ» از مادّه‌ «وجدان» به معناى «يافتن» ضد فقدان و نابودى است. [7]

[1]. مؤمنون، آيه 44 (ج 14، ص 266).

[2]. نحل، آيه 32 (ج 11، ص 240).

[3]. يوسف، آيه 92 (ج 10، ص 83).

[4]. انفال، آيه 57 (ج 7، ص 264).

[5]. نحل، آيه 53 (ج 11، ص 290).

[6]. مجادله، آيه 1 (ج 23، ص 423).

[7]. آل عمران، آيه 30 (ج 2، ص 589).